Wortlaut des Andreas-Textes der Offenbarung

Ermittlung des Wortlauts des An-Textes

Auf ähnliche Weise wie der Koine-Text und der Compl-Text wurde jetzt auch der Wortlaut des Andreas-Textes (An) ermittelt, der durch Handschriften wie 051 205 254 743 1685 1773 1876 etc. überliefert wird (ca. 60 Hss). Er wurde auch mit dem von Josef Schmid publizierten An-Text verglichen (Studien zur Geschichte des griechischen Apokalypse-Textes. 1. Teil: Der Apokalypse-Kommentar des Andreas von Kaisareia, München 1955). Da die Hss dieser Textform jedoch textlich stärker auseinander gehen (dies war schon seit J. Schmid bekannt und wurde durch "Text und Textwert" bestätigt), war für solide Resultate ein umfangreicherer Ansatz nötig, der seit Mai 2021 bearbeitet wurde und mittlerweile zu einem vorläufigen Abschluss gekommen ist (21.8.2023). Die aktuelle Fassung aller 22 Kapitel ist erstellt; spätere Präzisierungen durch weitere Forschungen, besonders an den Stellen mit Varianten, sind jedoch noch möglich.

Der hier vorgelegte Wortlaut basiert auf dem Vergleich von Transkriptionen ausgewählter Handschriften von An-Untergruppen, die sowohl nach dem Urteil von J. Schmid als auch nach den Ergebnissen von "Text und Textwert" dem ursprünglichen An-Text näher stehen als die übrigen Untergruppen des An-Textes. Diese ausgewählten Zeugen sind: 2038-2595 (Einzelpaar), 2059-2081 (Untergruppe b), 2026-2057 (Untergruppe e), 2060-2286 (Untergruppe h), sowie (mit etwas geringerer Gewichtung) 2186-2814 (Untergruppe a) und 2031-2056 (Untergruppe f). Der auf dieser Basis erstellte und hier wiedergegebene Text ist unabhängig von Text und Apparat der genannten An-Edition von J. Schmid entstanden, jedoch wurden alle Abweichungen von Schmid ermittelt und überprüft. Etwaige Differenzen gegenüber dem Text von Schmid sind also beabsichtigt und begründet. 

Zur Wiedergabe des An-Textes und seiner Varianten

Der wie oben beschrieben ermittelte An-Text ist unten wiedergegeben. Die in den Hss übliche Form der Nomina Sacra in abgekürzter Schreibweise wurde (wie auch schon bei der Darstellung des Koinetextes und des Complutensetextes) unverändert beibehalten. An vielen Stellen ist die An-Überlieferung gespalten, ein Teil dieser Varianten geht jedoch auf den Einfluss des K-Textes auf einige An-Untergruppen zurück und kann somit für die Rekonstruktion des ursprünglichen An-Textes ignoriert werden. Für die hier wiedergegebene Textermittlung wurden diese Untergruppen daher nicht weiter berücksichtigt, sondern primär die 12  Vertreter der oben genannten Paare bzw. Untergruppen herangezogen, da diese von einem Einfluss fremder Textformen (K und andere) frei oder nur minimal berührt sind. Aber auch innerhalb dieser reineren Untergruppen gibt es Stellen, an denen der Text uneinheitlich überliefert ist und genauer untersucht werden muss. Sofern in diesen Fällen von gespaltener Überlieferung keine Variante klar überwiegt, sondern die Entscheidung besonders knapp (und ggf. diskussionswürdig) ausfällt, sind die Stellen grün markiert, mit Angabe beider infrage kommender Lesarten.

Es handelt sich um folgende Stellen: Apk 1,11 2x; 1,20; 2,10; 2,18; 2,27; 3,17; 3,18 2x; 4,1; 4,5; 4,7; 4,8; 4,9; 5,6 3x; 5,8; 5,10; 5,13; 5,14; 6,1; 6,4; 6,6; 6,7; 6,9; 6,11 2x; 6,13; 6,16; 7,1; 7,3 3x; 7,4; 7,6; 7,11 2x; 7,12; 7,14; 7,15; 7,16; 7,17; 8,1; 8,2; 8,3 2x; 8,5; 8,6; 8,7; 9,1; 9,4; 9,5 3x; 9,9; 9,10 3x; 9,13 2x; 9,20; 9,21; 10,2; 10,4; 10,6; 10,7; 11,1; 11,2; 11,7; 11,11; 11,16; 11,18; 12,1; 12,3 2x; 12,4; 12,6 2x; 12,9; 12,14; 12,15; 13,5; 13,12; 13,13; 13,15 2x; 13,16 2x; 13,18; 14,6; 14,8; 14,18; 14,20; 15,1 2x; 15,4; 15,6; 15,7; 15,8 2x; 16,1 2x; 16,3; 16,8; 16,9; 16,10 2x; 16,12; 16,14; 17,3; 17,7 2x; 17,9 2x; 18,2; 18,3; 18,7; 18,9; 18,10; 18,13; 18,22; 18,23; 19,2; 19,9; 19,12; 19,14; 19,15 2x; 19,18; 19,20; 20,1; 20,4; 20,11; 20,12 2x; 21,11; 21,12; 21,14 2x; 21,16 2x; 21,20 2x; 21,21 2x; 22,8; 22,15; 22,20.

Im Text und in den Varianten werden hier auch gewisse orthographische und grammatikalische Eigentümlichkeiten oder Unregelmäßigkeiten der handschriftlichen Überlieferung unverändert wiedergegeben; diese wurden nicht editorisch geglättet, da nicht unbedingt vorausgesetzt werden kann, dass der dem Andreas von Cäsarea vorliegende bzw. von ihm benutzte Text an allen Stellen unseren Vorstellungen von Rechtschreibung entsprach.

An zwei Stellen enthalten die meisten An-Handschriften eine Verdopplung einer Passage; die Verdopplung ergibt sich aus dem Kontext, da diese Passage zunächst vor dem Kommentarstück begegnet und ein zweites Mal nach dem Kommentarstück genannt ist (Apk 11,18; 17,9). Dies bedeutet also nicht, dass hier eine tatsächliche Verdopplung des Textes gemeint wäre, sondern es handelt sich nur um eine Wiederholung aus pragmatischen Gründen der Kommentierung; daher sind diese beiden Passagen in ihrem zweiten Vorkommen jeweils in Klammern gesetzt und abgeblendet formatiert (graue Schriftfarbe).

Details zur Textherstellung und den damit verbundenen Besonderheiten, der Vergleich mit J. Schmid, die handschriftliche Bezeugung der verschiedenen Varianten und eine Auflistung aller Differenzen zwischen An und NA28 sollen in einem zukünftigen Beitrag publiziert werden.

An-Text mit Varianten, Kapitel 1-22 (Stand 21.08.2023)

1,1 αποκαλυψις ιυ ̅ χυ ̅ ην εδωκεν αυτω ο θς ̅ δειξαι τοις δουλοις αυτου α δει γενεσθαι εν ταχει και εσημανεν αποστειλας δια του αγγελου αυτου τω δουλω αυτου ιωαννη 1,2 ος εμαρτυρησε(ν) τον λογον του θυ ̅ και την μαρτυριαν ιυ ̅ χυ ̅ οσα ειδε(ν) και ατινα εισι(ν) και ατινα χρη γενεσθαι μετα ταυτα 1,3 μακαριος ο αναγινωσκων και οι ακουοντες τους λογους της προφητειας και τηρουντες τα εν αυτη γεγραμμενα ο γαρ καιρος εγγυς 1,4 ιωαννης ταις επτα εκκλησιαις ταις εν τη ασια χαρις υμιν και ειρηνη απο ο ων και ο ην και ο ερχομενος και απο των επτα πνων ̅ α εστιν ενωπιον του θρονου αυτου 1,5 και απο ιυ ̅ χυ ̅ ο μαρτυς ο πιστος ο πρωτοτοκος εκ των νεκρων και ο αρχων των βασιλεων της γης τω αγαπησαντι ημας και λυσαντι ημας εκ των αμαρτιων ημων εν τω αιματι αυτου 1,6 και εποιησεν ημας βασιλεις και ιερεις τω θω ̅ και πρι ̅ αυτου αυτω η δοξα και το κρατος εις τους αιωνας των αιωνων αμην 1,7 ιδου ερχεται μετα των νεφελων και οψονται αυτον πας οφθαλμος και οιτινες αυτον εξεκεντησαν και κοψονται επ αυτον πασαι αι φυλαι της γης ναι αμην 1,8 εγω ειμι το α ̅ και το ω ̅ αρχη και τελος λεγει κς ̅ ο θς ̅ ο ων και ο ην και ο ερχομενος ο παντοκρατωρ 1,9 εγω ιωαννης ο αδελφος υμων και συγκοινωνος εν τη θλιψει και εν τη βασιλεια και υπομονη ιυ ̅ χυ ̅ εγενομην εν τη νησω τη καλουμενη πατμω δια τον λογον του θυ ̅ και δια την μαρτυριαν ιυ ̅ 1,10 εγενομην εν πνι ̅ εν τη κυριακη ημερα και ηκουσα οπισω μου φωνην μεγαλην ως σαλπιγγος λεγουσης 1,11 εγω ειμι το α ̅ και το ω ̅ ο πρωτος και ο εσχατος και ο βλεπεις γραψον εις βιβλιον και πεμψον ταις επτα εκκλησιαις εις εφεσον και εις μυρναν/σμυρναν και εις περγαμον και εις θυατειρας/θυατηροις και εις σαρδεις και εις φιλαδελφιαν και εις λαοδικειαν 1,12 και επεστρεψα βλεπειν την φωνην ητις ελαλησε(ν) μετ εμου 1,13 και επιστρεψας ειδον επτα λυχνιας χρυσας και εν μεσω των λυχνιων ομοιον υιω ανου ̅ ενδεδυμενον ποδηρη και περιεζωσμενον προς τοις μαστοις ζωνην χρυσην 1,14 η δε κεφαλη αυτου και αι τριχες λευκαι ωσει εριον λευκον ως χιων και οι οφθαλμοι αυτου ως φλοξ πυρος 1,15 και οι ποδες αυτου ομοιοι χαλκολιβανω ως εν καμινω πεπυρωμενοι και η φωνη αυτου ως φωνη υδατων πολλων 1,16 και εχων εν τη δεξια χειρι αυτου αστερας επτα και εκ του στοματος αυτου ρομφαια διστομος οξεια εκπορευομενη και η οψις αυτου ως ο ηλιος φαινει εν τη δυναμει αυτου 1,17 και οτε ειδον αυτον επεσα προς τους ποδας αυτου ως νεκρος και επεθηκε(ν) την δεξιαν αυτου χειρα επ εμε λεγων μη φοβου εγω ειμι ο πρωτος και ο εσχατος 1,18 και ο ζων και εγενομην νεκρος και ιδου ζων ειμι εις τους αιωνας των αιωνων και εχω τας κλεις του αδου και του θανατου 1,19 γραψον ουν α ειδες και α εισι(ν) και α μελλει γινεσθαι μετα ταυτα 1,20 το μυστηριον των επτα αστερων ους ειδες επι της δεξιας μου και τας επτα λυχνιας τας χρυσας οι επτα αστερες αγγελοι των επτα εκκλησιων εισι(ν) και [αι] επτα λυχνιαι ας ειδες επτα εκκλησιαι εισι(ν)

2,1 τω αγγελω της εν εφεσω εκκλησιας γραψον ταδε λεγει ο κρατων τους επτα αστερας εν τη δεξια αυτου ο περιπατων εν μεσω των επτα λυχνιων των χρυσων 2,2 οιδα τα εργα σου και τον κοπον σου και την υπομονην σου και οτι ου δυνη βασταξαι κακους και επειρασας τους λεγοντας εαυτους αποστολους ειναι και ουκ εισι και ευρες αυτους ψευδεις 2,3 και εβαστασας και υπομονην εχεις δια το ονομα μου και ουκ εκοπιασας 2,4 αλλ εχω κατα σου οτι την αγαπην σου την πρωτην αφηκας 2,5 μνημονευε ουν ποθεν εκπεπτωκας και μετανοησον και τα πρωτα εργα ποιησον ει δε μη ερχομαι σοι ταχυ και κινησω την λυχνιαν σου εκ του τοπου αυτης εαν μη μετανοησης 2,6 αλλα τουτο εχεις οτι μισεις τα εργα των νικολαιτων α καγω μισω 2,7 ο εχων ους ακουσατω τι το πνα ̅ λεγει ταις εκκλησιαις τω νικωντι δωσω αυτω φαγειν εκ του ξυλου της ζωης ο εστιν εν μεσω του παραδεισου του θυ ̅ 2,8 και τω αγγελω της εν σμυρνη εκκλησιας γραψον ταδε λεγει ο πρωτος και ο εσχατος ος εγενετο νεκρος και εζησεν 2,9 οιδα σου τα εργα και την θλιψιν και την πτωχειαν αλλα πλουσιος ει και την βλασφημιαν των λεγοντων ιουδαιους ειναι εαυτους και ουκ εισιν αλλα συναγωγη του σατανα 2,10 μη δεν/μηδεν φοβου α μελλεις πασχειν ιδου μελλει βαλλειν ο διαβολος εξ υμων εις φυλακην ινα πειρασθητε και εχετε θλιψιν ημερων δεκα γινου πιστος αχρι θανατου και δωσω σοι τον στεφανον της ζωης 2,11 ο εχων ους ακουσατω τι το πνα ̅ λεγει ταις εκκλησιαις ο νικων ου μη αδικηθη εκ του θανατου του δευτερου 2,12 και τω αγγελω της εν περγαμω εκκλησιας γραψον ταδε λεγει ο εχων την ρομφαιαν την διστομον την οξειαν οιδα τα εργα σου και που κατοικεις 2,13 οπου ο θρονος του σατανα και κρατεις το ονομα μου και ουκ ηρνησω την πιστιν μου εν ταις ημεραις εν αις αντιπας ο μαρτυς μου ο πιστος οτι πας μαρτυς πιστος ος απεκτανθη παρ υμιν οπου ο σατανας κατοικει 2,14 αλλ εχω κατα σου ολιγα οτι εχεις εκει κρατουντας την διδαχην βαλααμ ος εδιδασκεν εν τω βαλααμ τον βαλακ βαλειν σκανδαλον ενωπιον των υιων ιηλ ̅ φαγειν ειδωλοθυτα και πορνευσαι 2,15 ουτως εχεις και συ κρατουντας την διδαχην των νικολαιτων ομοιως ο μισω 2,16 μετανοησον ει δε μη ερχομαι σοι ταχυ και πολεμησω μετ αυτων εν τη ρομφαια του στοματος μου 2,17 ο εχων ους ακουσατω τι το πνα ̅ λεγει ταις εκκλησιαις τω νικωντι δωσω αυτω φαγειν απο του μαννα του κεκρυμμενου και δωσω αυτω ψηφον λευκην και επι την ψηφον ονομα καινον γεγραμμενον ο ουδεις οιδεν ει μη ο λαμβανων 2,18 και τω αγγελω της εν θυατηροις/θυατειροις εκκλησιας γραψον ταδε λεγει ο υιος του θυ ̅ ο εχων τους οφθαλμους αυτου ως φλογα πυρος και οι ποδες αυτου ομοιοι χαλκολιβανω 2,19 οιδα σου τα εργα και την αγαπην και την πιστιν και την διακονιαν και την υπομονην σου και τα εργα σου τα εσχατα πλειονα των πρωτων 2,20 αλλ εχω κατα σου πολυ οτι αφεις την γυναικα ιεζαβελ την λεγουσαν εαυτην προφητιν και διδασκει και πλανα τους εμους δουλους πορνευσαι και φαγειν ειδωλοθυτα 2,21 και εδωκα αυτη χρονον ινα μετανοηση εκ της πορνειας αυτης 2,22 ιδου βαλλω αυτην εις κλινην και τους μοιχευοντας μετ αυτης εις θλιψιν μεγαλην εαν μη μετανοησωσιν εκ των εργων αυτων 2,23 και τα τεκνα αυτης αποκτενω εν θανατω και γνωσονται πασαι αι εκκλησιαι οτι εγω ειμι ο ερευνων νεφρους και καρδιας και δωσω υμιν εκαστω κατα τα εργα υμων 2,24 υμιν δε λεγω τοις λοιποις τοις εν θυατηροις οσοι ουκ εχουσι την διδαχην ταυτην οιτινες ουκ εγνωσαν τα βαθη του σατανα ως λεγουσιν ου βαλλω εφ υμας αλλο βαρος 2,25 πλην ο εχετε κρατησατε αχρις ου αν ηξω 2,26 και ο νικων και ο τηρων αχρι τελους τα εργα μου δωσω αυτω εξουσιαν επι των εθνων 2,27 και ποιμανει αυτους εν ραβδω σιδηρα ως τα σκευη τα κεραμικα συντριβεται/συντριβησεται 2,28 ως καγω ειληφα παρα του πρς ̅ μου και δωσω αυτω τον αστερα τον πρωινον 2,29 ο εχων ους ακουσατω τι το πνα ̅ λεγει ταις εκκλησιαις 

3,1 και τω αγγελω της εν σαρδεσιν εκκλησιας γραψον ταδε λεγει ο εχων τα επτα πνατα ̅ του θυ ̅ και τους επτα αστερας οιδα σου τα εργα οτι ονομα εχεις οτι ζης και νεκρος ει 3,2 γινου γρηγορων και στηριξον τα λοιπα α εμελλον αποθανειν ου γαρ ευρηκα σου τα εργα πεπληρωμενα ενωπιον του θυ ̅ 3,3 μνημονευε ουν πως ειληφας και ηκουσας και τηρει και μετανοησον εαν ουν μη γρηγορησης ηξω ως κλεπτης και ου μη γνως ποιαν ωραν ηξω επι σε 3,4 εχεις ολιγα ονοματα εν σαρδεσιν οι ουκ εμολυναν τα ιματια αυτων και περιπατησουσι μετ εμου εν λευκοις οτι αξιοι εισιν 3,5 ο νικων ουτος περιβαλειται εν ιματιοις λευκοις και ου μη εξαλειψω το ονομα αυτου εκ της βιβλου της ζωης και ομολογησω το ονομα αυτου ενωπιον του πρς ̅ μου και ενωπιον των αγγελων αυτου 3,6 ο εχων ους ακουσατω τι το πνα ̅ λεγει ταις εκκλησιαις 3,7 και τω αγγελω της εν φιλαδελφια εκκλησιας γραψον ταδε λεγει ο αγιος ο αληθινος ο εχων την κλειδα του δαδ ̅ ο ανοιγων και ουδεις κλειει και κλειων και ουδεις ανοιγει 3,8 οιδα σου τα εργα ιδου δεδωκα ενωπιον σου θυραν ανεωγμενην ην ουδεις δυναται κλεισαι αυτην οτι μικραν εχεις δυναμιν και ετηρησας μου τον λογον και ουκ ηρνησω το ονομα μου 3,9 ιδου διδωμι εκ της συναγωγης του σατανα των λεγοντων εαυτους ιουδαιους ειναι και ουκ εισιν αλλα ψευδονται και ποιησω αυτους ινα ηξωσι και προσκυνησωσιν ενωπιον των ποδων σου και γνωσιν οτι εγω ηγαπησα σε 3,10 οτι ετηρησας τον λογον της υπομονης μου καγω σε τηρησω εκ της ωρας του πειρασμου της μελλουσης ερχεσθαι επι της οικουμενης ολης πειρασαι τους κατοικουντας επι της γης 3,11 ερχομαι ταχυ κρατει ο εχεις ινα μηδεις λαβη τον στεφανον σου 3,12 ο νικων ποιησω αυτον στυλον εν τω ναω του θυ ̅ μου και εξω ου μη εξελθη ετι και γραψω επ αυτον το ονομα του θυ ̅ μου και το ονομα της πολεως του θυ ̅ μου της καινης ιλημ ̅ η καταβαινουσα εκ του ουνου ̅ απο του θυ ̅ μου και το ονομα μου το καινον 3,13 ο εχων ους ακουσατω τι το πνα ̅ λεγει ταις εκκλησιαις 3,14 και τω αγγελω της εν λαοδικεια εκκλησιας γραψον ταδε λεγει ο αμην ο μαρτυς ο πιστος και αληθινος η αρχη της κτισεως του θυ ̅ 3,15 οιδα σου τα εργα οτι ουτε ψυχρος ει ουτε ζεστος ωφελον ψυχρος ης η ζεστος 3,16 ουτως οτι χλιαρος ει και ουτε ζεστος ουτε ψυχρος μελλω σε εμεσαι εκ του στοματος μου 3,17 οτι λεγεις πλουσιος ειμι και πεπλουτηκα και ουδεν/ουδενος χρειαν εχω και ουκ οιδας οτι συ ει ο ταλαιπωρος και ελεεινος και πτωχος και τυφλος και γυμνος 3,18 συμβουλευω σοι αγορασαι παρ εμου χρυσιον πεπυρωμενον εκ πυρος ινα πλουτησης και ιματια λευκα ινα περιβαλη και μη φανερωθη η ασχημοσυνη/αισχυνη της γυμνοτητος σου και κο[υ]λλουριον εγχρισον τους οφθαλμους σου ινα βλεπης 3,19 εγω οσους εαν φιλω ελεγχω και παιδευω ζηλωσον ουν και μετανοησον 3,20 ιδου εστηκα επι την θυραν και κρουω εαν τις ακουση της φωνης μου και ανοιξη την θυραν εισελευσομαι προς αυτον και δειπνησω μετ αυτου και αυτος μετ εμου 3,21 ο νικων δωσω αυτω καθισαι μετ εμου εν τω θρονω μου ως καγω ενικησα και εκαθισα μετα του πρς ̅ μου εν τω θρονω αυτου 3,22 ο εχων ους ακουσατω τι το πνα ̅ λεγει ταις εκκλησιαις 

4,1 μετα ταυτα ειδον και ιδου θυρα ανεωγμενη/ηνεωγμενη εν τω ουνω ̅ και η φωνη η πρωτη ην ηκουσα ως σαλπιγγος λαλουσης μετ εμου λεγουσα αναβα ωδε και δειξω σοι α δει γενεσθαι μετα ταυτα 4,2 και ευθεως εγενομην εν πνι ̅ και ιδου θρονος εκειτο εν τω ουνω ̅ και επι του θρονου καθημενος ομοιος ορασει λιθω ιασπιδι και σαρδινω 4,3 και ιρις κυκλοθεν του θρονου ομοιος ορασει σμαραγδινω 4,4 και κυκλοθεν του θρονου θρονοι κδ̅ και επι τους θρονους κδ̅ πρεσβυτερους καθημενους περιβεβλημενους εν ιματιοις λευκοις και επι τας κεφαλας αυτων στεφανους χρυσους 4,5 και εκ του θρονου εκπορευονται αστραπαι και φωναι και βρονται/βρονται και φωναι και επτα λαμπαδες πυρος καιομεναι ενωπιον του θρονου α εισι(ν) τα επτα πνατα ̅ του θυ ̅ 4,6 και ενωπιον του θρονου ως θαλασσα υαλινη ομοια κρυσταλλω και εν μεσω του θρονου και κυκλω του θρονου τεσσαρα ζωα γεμοντα οφθαλμων εμπροσθεν και οπισθεν 4,7 και το ζωον το πρωτον ομοιον λεοντι και το δευτερον ζωον ομοιον μοσχω και το τριτον ζωον εχων/εχον το προσωπον ως ανος ̅ και το τεταρτον ζωον ομοιον αετω πετομενω 4,8 και τεσσαρα ζωα εν καθ εν αυτων εχων αναπτερυγας εξ κυκλοθεν/κυκλωθεν και εσωθεν γεμουσιν οφθαλμων και αναπαυσιν ουκ εχουσιν ημερας και νυκτος λεγοντες αγιος αγιος αγιος κς ̅ ο θς ̅ ο παντοκρατωρ ο ην και ο ων και ο ερχομενος 4,9 και οταν δωσωσι(ν) τα ζωα δοξαν και τιμην και ευχαριστιαν/ευχαριστειαν τω καθημενω επι του θρονου τω ζωντι εις τους αιωνας των αιωνων 4,10 πεσουνται οι κδ̅ πρεσβυτεροι ενωπιον του καθημενου επι του θρονου και προσκυνησουσι(ν) τω ζωντι εις τους αιωνας των αιωνων και βαλλουσι(ν) τους στεφανους αυτων ενωπιον του θρονου λεγοντες 4,11 αξιος ει κε ̅ ο θς ̅ ημων λαβειν την δοξαν και την τιμην και την δυναμιν οτι συ εκτισας τα παντα και δια το θελημα σου εισι(ν) και εκτισθησαν 

5,1 και ειδον επι την δεξιαν του καθημενου επι του θρονου βιβλιον γεγραμμενον εσωθεν και οπισθεν κατεσφραγισμενον σφραγισιν επτα 5,2 και ειδον αγγελον ισχυρον κηρυσσοντα φωνη μεγαλη τις αξιος ανοιξαι το βιβλιον και λυσαι τας σφραγιδας αυτου 5,3 και ουδεις ηδυνατο εν τω ουνω ̅ ουδε επι της γης ουδε υποκατω της γης ανοιξαι το βιβλιον ουδε βλεπειν αυτο 5,4 και εκλαιον πολυ οτι ουδεις αξιος ευρεθη ανοιξαι και αναγνωναι το βιβλιον ουτε βλεπειν αυτο 5,5 και εις εκ των πρεσβυτερων λεγει μοι μη κλαιε ιδου ενικησεν ο λεων ο εκ της φυλης ιουδα η ριζα δαδ ̅ ανοιξαι το βιβλιον και τας επτα σφραγιδας αυτου 5,6 και [ε]ιδον εν μεσω του θρονου και των τεσσαρων/δ̅ ζωων και εν μεσω των πρεσβυτερων αρνιον εστηκως ως εσφαγμενον εχον κερατα επτα/ζ̅ και οφθαλμους επτα οι εισι(ν) τα πνατα ̅ του θυ ̅ τα απεσταλμενα εις πασαν την γην 5,7 και ηλθε(ν) και ειληφεν εκ της δεξιας του καθημενου επι του θρονου 5,8 και οτε ελαβε(ν) το βιβλιον τα τεσσαρα ζωα και οι κδ̅ πρεσβυτεροι επεσον/επεσαν ενωπιον του αρνιου εχοντες εκαστος κιθαρας και φιαλας χρυσας γεμουσας θυμιαματων αι εισιν αι προσευχαι των αγιων 5,9 και αδουσιν ωδην καινην λεγοντες αξιος ει λαβειν το βιβλιον και ανοιξαι τας σφραγιδας αυτου οτι εσφαγης και ηγορασας τω θω ̅ ημας εν τω αιματι σου εκ πασης φυλης και γλωσσης και λαου και εθνους 5,10 και εποιησας αυτους τω θω ̅ ημων βασιλεις και ιερεις και βασιλευ[σ]ουσιν επι της γης 5,11 και ειδον και ηκουσα φωνην αγγελων πολλων κυκλω του θρονου και των ζωων και των πρεσβυτερων και ην ο αριθμος αυτων μυριαδες μυριαδων και χιλιαδες χιλιαδων λεγοντες φωνη μεγαλη 5,12 αξιον εστι(ν) το αρνιον το εσφαγμενον λαβειν την δυναμιν και πλουτον και σοφιαν και ισχυν και τιμην και δοξαν και ευλογιαν 5,13 και παν κτισμα ο εστιν εν τω ουνω ̅ και επι της γης και υποκατω της γης και επι της θαλασσης α εστι(ν) και τα εν αυτοις παντα ηκουσα λεγοντα[ς] τω καθημενω επι του θρονου και τω αρνιω η ευλογια και η τιμη και η δοξα και το κρατος εις τους αιωνας των αιωνων αμην 5,14 και τα τεσσαρα ζωα ελεγον αμην και οι πρεσβυτεροι επεσον/επεσαν και προσεκυνησαν 

6,1 και ειδον οτε ηνοιξε(ν) το αρνιον μιαν εκ των σφραγιδων και ηκουσα ενος εκ των δ̅/τεσσαρων ζωων λεγοντος ως φωνης βροντης ερχου 6,2 και ειδον και ιδου ιππος λευκος και ο καθημενος επ αυτον εχων τοξον και εδοθη αυτω στεφανος και εξηλθε(ν) νικων και ινα νικηση 6,3 και οτε ηνοιξε(ν) την σφραγιδα την δευτεραν ηκουσα του δευτερου ζωου λεγοντος ερχου 6,4 και εξηλθεν αλλος ιππος πυρος και τω καθημενω επ αυτω/αυτον εδοθη αυτω λαβειν την ειρηνην της γης και ινα αλληλους σφαξωσι(ν) και εδοθη αυτω μαχαιρα μεγαλη 6,5 και οτε ηνοιξε(ν) την σφραγιδα την τριτην ηκουσα του τριτου ζωου λεγοντος ερχου και ειδον και ιδου ιππος μελας και ο καθημενος επ αυτον εχων ζυγον εν τη χειρι αυτου 6,6 και ηκουσα ως φωνην εν μεσω των τεσσαρων ζωων λεγουσαν χοινιξ σιτου δηναριου/διναριου και τρεις χοινικες κριθων δηναριου και το ελαιον και τον οινον μη αδικησης 6,7 και οτε ηνοιξε(ν) την σφραγιδα την τεταρτην ηκουσα φωνην/φωνης του τεταρτου ζωου λεγοντος ερχου 6,8 και ειδον και ιδου ιππος χλωρος και ο καθημενος επανω ονομα αυτω ο θανατος και ο αδης ακολουθει μετ αυτου και εδοθη αυτοις εξουσια επι το τεταρτον της γης αποκτειναι εν ρομφαια και εν λιμω και εν θανατω και υπο των θηριων της γης 6,9 και οτε ηνοιξε(ν) την πεμπτην/ε̅ σφραγιδα ειδον υποκατω του θυσιαστηριου τας ψυχας των ανων ̅ των εσφαγμενων δια τον λογον του θυ ̅ και δια την μαρτυριαν ην ειχον 6,10 και εκραζον φωνη μεγαλη λεγοντες εως ποτε ο δεσποτης ο αγιος και αληθινος ου κρινεις και εκδικεις το αιμα ημων απο των κατοικουντων επι της γης 6,11 και εδοθη αυτοις εκαστω στολη λευκη και ερρεθη αυτοις ινα αναπαυσονται/αναπαυσωνται ετι χρονον μικρον εως ου πληρωσωσι(ν) και οι συνδουλοι αυτων και οι αδελφοι αυτων οι μελλοντες αποκταινεσθαι/αποκτεινεσθαι ως και αυτοι 6,12 και ειδον και οτε ηνοιξε(ν) την σφραγιδα την εκτην και σεισμος μεγας εγενετο και ο ηλιος εγενετο μελας ως σακκος τριχινος και η σεληνη εγενετο ως αιμα 6,13 και οι αστερες του ουνου ̅ επεσον/επεσαν εις την γην ως συκη βαλλει τους ολυνθους αυτης υπο μεγαλου ανεμου σειομενη 6,14 και ο ουνος ̅ απεχωρισθη ως βιβλιον ειλισσομενον και παν ορος και νησος εκ των τοπων αυτων εκινηθησαν 6,15 και οι βασιλεις της γης και οι μεγιστανες και οι πλουσιοι και οι χιλιαρχοι και πας δουλος και πας ελευθερος εκρυψαν εαυτους εις τα σπηλαια και εις τας πετρας των ορεων 6,16 και λεγουσι(ν) τοις ορεσι και ταις πετραις πεσεται/πεσετε εφ ημας και κρυψατε ημας απο προσωπου του καθημενου επι του θρονου και απο της οργης του αρνιου 6,17 οτι ηλθεν η ημερα η μεγαλη της οργης αυτου και τις δυναται σταθηναι 

7,1 και μετα ταυτα ειδον τεσσαρας/δ̅ αγγελους εστωτας επι τας τεσσαρας γωνιας της γης κρατουντας τους τεσσαρας ανεμους της γης ινα μη πνεη ανεμος επι της γης μητε επι της θαλασσης μητε επι παν δενδρον 7,2 και ειδον αλλον αγγελον αναβαινοντα απο ανατολης ηλιου εχοντα σφραγιδα θυ ̅ ζωντος και εκραξε(ν) φωνη μεγαλη τοις τεσσαρσιν αγγελοις οις εδοθη αυτοις αδικησαι την γην και την θαλασσαν 7,3 λεγων μη αδικησητε την γην μη δε/μητε την θαλασσαν μη δε/μητε τα δενδρα αχρι σφραγισωμεν τους δουλους του θυ ̅ ημων επι των μετοπων/μετωπων αυτων 7,4 και ηκουσα τον αριθμον των εσφραγισμενων ρμδ̅ χιλιαδας/χιλιαδες εσφραγισμενοι εκ πασης φυλης υιων ιηλ ̅ 7,5 εκ φυλης ιουδα δωδεκα χιλιαδες εσφραγισμενοι εκ φυλης ρουβιμ δωδεκα χιλιαδες εσφραγισμενοι εκ φυλης γαδ δωδεκα χιλιαδες 7,6 εκ φυλης ασηρ δωδεκα χιλιαδες εκ φυλης νεφθαλειμ δωδεκα χιλιαδες εκ φυλης μανασση/μαναση δωδεκα χιλιαδες 7,7 εκ φυλης συμεων δωδεκα χιλιαδες εκ φυλης λευι δωδεκα χιλιαδες εκ φυλης ισαχαρ δωδεκα χιλιαδες 7,8 εκ φυλης ζαβουλων δωδεκα χιλιαδες εκ φυλης ιωσηφ δωδεκα χιλιαδες εκ φυλης βενιαμιν δωδεκα χιλιαδες εσφραγισμενοι 7,9 μετα ταυτα ειδον και ιδου οχλος πολυς ον αριθμησαι αυτον ουδεις ηδυνατο εκ παντος εθνους και φυλων και λαων και γλωσσων εστωτες ενωπιον του θρονου και ενωπιον του αρνιου περιβεβλημενοι στολας λευκας και φοινικες εν ταις χερσιν αυτων 7,10 και κραζουσι(ν) φωνη μεγαλη λεγοντες η σρια ̅ τω θω ̅ ημων τω καθημενω επι τω θρονω και τω αρνιω 7,11 και παντες οι αγγελοι ειστηκεισαν κυκλω του θρονου και των πρεσβυτερων και των τεσσαρων ζωων και επεσον/επεσαν ενωπιον του θρονου επι τα προσωπα/προσωπον αυτων και προσεκυνησαν τω θω ̅ 7,12 λεγοντες αμην η ευλογια και η δοξα και η σοφια και η ευχαριστ[ε]ια και η τιμη και η δυναμις και η ισχυς τω θω ̅ ημων εις τους αιωνας των αιωνων αμην 7,13 και απεκριθη εις εκ των πρεσβυτερων λεγων μοι ουτοι οι περιβεβλημενοι τας στολας τας λευκας τινες και ποθεν ηλθον και ειρηκα αυτω 7,14 κυριε/κε ̅ μου συ οιδας και ειπε(ν) μοι ουτοι εισιν οι ερχομενοι εκ της θλιψεως της μεγαλης και επλυναν τας στολας αυτων και ελευκαναν αυτας εν τω αιματι του αρνιου 7,15 δια τουτο εισιν ενωπιον του θρονου του θυ ̅ και λατρευουσιν αυτω ημερας και νυκτος εν τω ναω αυτου και ο καθημενος επι του θρονου/τω θρονω σκηνωσει επ αυτους 7,16 ου πεινασουσιν ετι ουδε διψησουσιν/διψησωσιν ουδε μη πεση επ αυτους ο ηλιος ουδε παν καυμα 7,17 οτι το αρνιον το αναμεσον του θρονου ποιμανει αυτους και οδηγησει αυτους επι ζωης/ζωσας πηγας υδατων και εξελει ο θς ̅ παν δακρυον εκ των οφθαλμων αυτων 

8,1 και οτε ηνοιξε(ν) την σφραγιδα την ζ'/εβδομην εγενετο σιγη εν τω ουνω ̅ ως ημιωριον 8,2 και ειδον τους ζ' αγγελους οι ενωπιον του θυ ̅ εστηκασι(ν) και εδοθησαν αυτοις επτα/ζ' σαλπιγγες 8,3 και αλλος αγγελος ηλθε(ν) και εσταθη επι το θυσιαστηριον εχων λιβανωτον χρυσουν και εδοθη αυτω θυμιαματα πολλα ινα δωσει/δωση  τα[ι]ς προσευχα[ι]ς των αγιων παντων επι το θυσιαστηριον το χρυσουν το ενωπιον του θρονου 8,4 και ανεβη ο καπνος των θυμιαματων ταις προσευχαις των αγιων εκ χειρος του αγγελου ενωπιον του θυ ̅ 8,5 και ειληφεν ο αγγελος τον λιβανωτον και εγεμισεν/εγεμησεν αυτον εκ του πυρος του θυσιαστηριου και εβαλεν εις την γην και εγενοντο φωναι και βρονται και αστραπαι και σεισμος 8,6 και οι επτα/ζ' αγγελοι οι εχοντες τας επτα σαλπιγγας ητοιμασαν εαυτους ινα σαλπισωσι(ν) 8,7 και ο πρωτος αγγελος εσαλπισε(ν) και εγενετο χαλαζα και πυρ μεμιγμενον αιματι και εβληθη εις την γην και το τριτον της γης κατεκαη και το τριτον των δενδρων κατεκαη και πας χορτος χλωρος/χλορος κατεκαη 8,8 και ο δευτερος αγγελος εσαλπισε(ν) και ως ορος μεγα πυρι καιομενον εβληθη εις την θαλασσαν 8,9 και εγενετο το τριτον της θαλασσης αιμα και απεθανε(ν) το τριτον των κτισματων των εν τη θαλασση τα εχοντα ψυχας και το τριτον των πλοιων διεφθαρησαν 8,10 και ο τριτος αγγελος εσαλπισε(ν) και επεσεν εκ του ουνου ̅ αστηρ μεγας καιομενος ως λαμπας 8,11 και επεσεν επι το τριτον των ποταμων και επι τας πηγας των υδατων και το ονομα του αστερος λεγεται αψινθος και γινεται το τριτον των υδατων εις αψινθον και πολλοι των ανων ̅ απεθανον εκ των υδατων οτι επικρανθησαν 8,12 και ο τεταρτος αγγελος εσαλπισε(ν) και επληγη το τριτον του ηλιου και το τριτον της σεληνης και το τριτον των αστερων ινα σκοτισθη το τριτον αυτων και η ημερα μη φαινη το τριτον αυτης και η νυξ ομοιως 8,13 και ειδον και ηκουσα ενος αγγελου πετομενου εν μεσουρανηματι λεγοντος φωνη μεγαλη ουαι ουαι ουαι τοις κατοικουσιν επι της γης εκ των λοιπων φωνων της σαλπιγγος των τριων αγγελων των μελλοντων σαλπιζειν

9,1 και ο πεμπτος/ε' αγγελος εσαλπισε και ειδον αστερα εκ του ουνου ̅ πεπτωκοτα εις την γην και εδοθη αυτω η κλεις του φρεατος της αβυσσου 9,2 και ηνοιξε το φρεαρ της αβυσσου και ανεβη καπνος εκ του φρεατος ως καπνος καμινου μεγαλης και εσκοτισθη ο ηλιος και ο αηρ εκ του καπνου του φρεατος 9,3 και εκ του καπνου εξηλθον ακριδες εις την γην και εδοθη αυταις εξουσια ως εχουσιν εξουσιαν οι σκορπιοι της γης 9,4 και ερρεθη αυταις ινα μη αδικησωσι τον χορτον της γης ουδε παν χλωρον/χλορον ουδε παν δενδρον ει μη τους ανους ̅ οιτινες ουκ εχουσι την σφραγιδα επι των μετωπων 9,5 και εδοθη αυτοις/αυταις ινα μη αποκτεινωσιν αυτους αλλ ινα βασανισθησονται μηνας πεντε/ε' και ο βασανισμος αυτων ως βασανισμος σκορπιου οταν/οτ αν παιση ανον ̅ 9,6 και εν ταις ημεραις εκειναις ζητησουσιν οι ανοι ̅ τον θανατον και ου μη ευρωσιν αυτον και επιθυμησουσιν αποθανειν και φευγει ο θανατος απ αυτων 9,7 και τα ομοιωματα των ακριδων ομοια ιπποις ητοιμασμενοις εις πολεμον και επι τας κεφαλας αυτων ως στεφανοι ομοιοι χρυσω και τα προσωπα αυτων ως προσωπα ανων ̅ 9,8 και ειχον τριχας ως τριχας γυναικων και οι οδοντες αυτων ως λεοντων ησαν 9,9 και ειχον θωρακας ως θωρακας σιδηρους και η φωνη των πτερυγων [αυτων] ως φωνη αρματων ιππων πολλων τρεχοντων εις πολεμον 9,10 και εχουσιν ουρας ομοιας σκορπιοις και κεντρα εν ταις ουραις αυτων [και] η εξουσια αυτων αδικησαι τους ανους ̅ μηνας ε'/πεντε 9,11 [και] εχουσιν επ αυτων βασιλεα τον αγγελον της αβυσσου ονομα αυτω εβραιστι αββαδων και εν τη ελληνικη ονομα εχει απολλυων 9,12 η ουαι η μια απηλθεν ιδου ερχονται δυο ουαι μετα ταυτα 9,13 και ο εκτος/ϛ' αγγελος εσαλπισε και ηκουσα φωνην μιαν εκ των τεσσαρων/δ' κερατων του θυσιαστηριου του χρυσου του ενωπιον του θυ ̅ 9,14 λεγουσαν τω εκτω αγγελω ο εχων την σαλπιγγα λυσον τους δ' αγγελους τους δεδεμενους επι τω ποταμω τω μεγαλω ευφρατη 9,15 και ελυθησαν οι δ' αγγελοι οι ητοιμασμενοι εις την ωραν και ημεραν και μηνα και ενιαυτον ινα αποκτεινωσι το τριτον των ανων ̅ 9,16 και ο αριθμος των στρατευματων του ιππικου δις μυριαδες μυριαδων ηκουσα τον αριθμον αυτων 9,17 και ουτως ειδον τους ιππους εν τη ορασει και τους καθημενους επ αυτων εχοντας θωρακας πυρινους και υακινθινους και θειωδεις και αι κεφαλαι των ιππων ως κεφαλαι λεοντων και εκ των στοματων αυτων εκπορευεται πυρ και καπνος και θειον 9,18 απο των τριων τουτων απεκτανθησαν το τριτον των ανων ̅ εκ του πυρος και εκ του καπνου και εκ του θειου του εκπορευομενου εκ των στοματων αυτων 9,19 η γαρ εξουσια [αυτων] εν τω στοματι αυτων εστιν αι γαρ ουραι αυτων ομοιαι οφεσιν εχουσαις κεφαλας και εν αυταις αδικουσιν 9,20 και οι λοιποι των ανων ̅ οι ουκ απεκτανθησαν εν ταις πληγαις ταυταις ουτε μετενοησαν εκ των εργων των χειρων αυτων ινα μη προσκυνησωσι τα δαιμονια και τα ειδωλα τα χρυσα και τα αργυρα και τα χαλκα και τα λιθινα και τα ξυλινα α ουτε βλεπειν δυνα[ν]ται ουτε ακουειν ουτε περιπατειν 9,21 και ου μετενοησαν εκ των φονων αυτων ουτε εκ των φαρμακ[ε]ιων αυτων ουτε εκ της πορνειας αυτων ουτε εκ των κλεμματων αυτων

10,1 και ειδον αλλον αγγελον ισχυρον καταβαινοντα εκ του ουνου ̅ περιβεβλημενον νεφελην και ιρις επι της κεφαλης αυτου και το προσωπον αυτου ως ο ηλιος και οι ποδες αυτου ως στυλοι πυρος 10,2 και ειχεν εν τη χειρι αυτου βιβλαριδιον ηνεωγμενον και εθηκε τον ποδα αυτου τον δεξιον επι της θαλασσης/την θαλασσαν τον δε ευωνυμον επι της γης και εκραξε φωνη μεγαλη ωσπερ λεων μυκαται 10,3 και οτε εκραξεν ελαλησαν αι επτα βρονται τας εαυτων φωνας 10,4 και οτε ελαλησαν αι επτα βρονται εμελλον γραφειν και ηκουσα φωνην εκ του ουνου ̅ λεγουσαν σφραγισον α ελαλησαν αι επτα/ζ' βρονται και μετα ταυτα γραφεις 10,5 και ο αγγελος ον ειδον εστωτα επι της θαλασσης και επι της γης ηρε την χειρα αυτου εις τον ουνον ̅ 10,6 και ωμοσεν εν τω ζωντι εις τους αιωνας [των αιωνων] ος εκτισε τον ουνον ̅ και τα εν αυτω και την θαλασσαν και τα εν αυτη οτι χρονος ουκετι εσται 10,7 αλλ εν ταις ημεραις της φωνης του ζ' αγγελου οταν/οτ αν μελλη σαλπιζειν και τελεσθη το μυστηριον του θυ ̅ ως ευηγγελισε τους εαυτου δουλους τους προφητας 10,8 και η φωνη ην ηκουσα εκ του ουνου ̅ παλιν λαλουσαν μετ εμου και λεγουσαν υπαγε λαβε το βιβλαριδιον το ηνεωγμενον εν τη χειρι του αγγελου του εστωτος επι της θαλασσης και επι της γης 10,9 και απηλθον προς τον αγγελον λεγων αυτω δος μοι το βιβλαριδιον και λεγει μοι λαβε και καταφαγε αυτο και πικρανει σου την κοιλιαν αλλ εν τω στοματι σου εσται γλυκυ ως μελι 10,10 και ελαβον το βιβλαριδιον εκ της χειρος του αγγελου και κατεφαγον αυτο και ην εν τω στοματι μου ως μελι γλυκυ και οτε εφαγον αυτο επικρανθη η κοιλια μου 10,11 και λεγει μοι δει σε παλιν προφητευσαι επι λαοις και εθνεσι και γλωσσαις και βασιλευσι πολλοις

11,1 και εδοθη μοι καλαμος ομοιος ραβδω λεγων εγειρε και μετρισον/μετρησον τον ναον του θυ ̅ και το θυσιαστηριον και τους προσκυνουντας εν αυτω 11,2 και την αυλην την εξωθεν/εσωθεν του ναου εκβαλε εξωθεν και μη αυτην μετρησης οτι εδοθη τοις εθνεσι και την πολιν την αγιαν πατησουσι μηνας μβ' 11,3 και δωσω τοις δυσι μαρτυσι μου και προφητευσουσιν ημερας χιλιας διακοσιας εξηκοντα περιβεβλημενοι σακκους 11,4 ουτοι εισιν αι δυο λυχνιαι αι ενωπιον του θυ ̅ της γης εστωσαι 11,5 και ει τις αυτους θελει αδικησαι πυρ εκπορευεται εκ του στοματος αυτων και κατεσθιει τους εχθρους αυτων και ει τις αυτους θελει αδικησαι ουτως δει αυτον αποκτανθηναι 11,6 ουτοι εχουσιν εξουσιαν κλεισαι τον ουνον ̅ ινα μη υετος βρεχη τας ημερας της προφητειας αυτων και εξουσιαν εχουσιν επι των υδατων στρεφειν εις αιμα και παταξαι την γην εν παση πληγη οσακις εαν θελησωσιν 11,7 και οτ αν/οτε τελεσωσι την μαρτυριαν αυτων το θηριον το αναβαινον εκ της αβυσσου ποιησει πολεμον μετ αυτων και νικησει αυτους 11,8 και τα πτωματα αυτων επι της πλατειας της πολεως της μεγαλης ητις καλειται πνικως̅ σοδομα και αιγυπτος οπου ο κς ̅ αυτων εστρωθη̅ 11,9 και βλεπουσιν εκ των λαων και φυλων και γλωσσων και εθνων τα πτωματα αυτων ημερας τρεις ημισυ και τα πτωματα αυτων ουκ αφιουσι τεθηναι εις μνημα 11,10 και οι κατοικουντες επι της γης χαιρουσιν επ αυτοις και ευφραινονται και δωρα πεμψουσιν αλληλοις οτι ουτοι οι δυο προφηται εβασανισαν τους κατοικουντας επι της γης 11,11 και μετα τρεις ημερας και ημισυ πνα ̅ ζωης εκ του θυ ̅ εισηλθεν [εν] αυτοις και εστησαν επι τους ποδας αυτων και φοβος μεγας επεπεσεν επι τους θεωρουντας αυτους  11,12 και ηκουσα φωνης μεγαλης εκ του ουνου ̅ λεγουσης αυτοις αναβητε ωδε και ανεβησαν εις τον ουνον ̅ εν τη νεφελη και εθεωρησαν αυτους οι εχθροι αυτων 11,13 και εν εκεινη τη ωρα εγενετο σεισμος μεγας και το δεκατον της πολεως επεσε και απεκτανθησαν εν τω σεισμω ονοματα ανων ̅ χιλιαδες επτα και οι λοιποι εμφοβοι εγενοντο και εδωκαν δοξαν τω θω ̅ του ουνου ̅ 11,14 η ουαι η δευτερα απηλθεν ιδου η ουαι η τριτη ερχεται ταχυ 11,15 και ο εβδομος αγγελος εσαλπισε και εγενοντο φωναι μεγαλαι εν τω ουνω ̅ λεγουσαι εγενοντο αι βασιλειαι του κοσμου του κυ ̅ ημων και του χυ ̅ αυτου και βασιλευσει εις τους αιωνας των αιωνων 11,16 και οι κδ' πρεσβυτεροι ενωπιον του θυ ̅ καθημενοι επι τους θρονους αυτων επεσαν/επεσον επι τα προσωπα αυτων και προσεκυνησαν τω θω ̅ 11,17 λεγοντες ευχαριστουμεν σοι κε ̅ ο θς ̅ ο παντοκρατωρ ο ων και ο ην οτι ειληφας την δυναμιν σου την μεγαλην και εβασιλευσας 11,18 και τα εθνη οργισθησαν/ωργισθησαν και ηλθεν η οργη σου και ο καιρος των νεκρων <και ηλθεν η οργη σου και ο καιρος των νεκρων> κριθηναι και δουναι τον μισθον τοις δουλοις σου τοις προφηταις και τοις αγιοις τοις φοβουμενοις το ονομα σου τοις μικροις και τοις μεγαλοις και διαφθειραι τους φθειροντας την γην 11,19 και ηνοιγη ο ναος του θυ ̅ εν τω ουνω ̅ και ωφθη η κιβωτος της διαθηκης αυτου εν τω ναω αυτου και εγενοντο αστραπαι και φωναι και βρονται και σεισμος και χαλαζα μεγαλη

12,1 και σημειον μεγα ωφθη εν τω ουνω ̅ γυνη περιβεβλημενη τον ηλιον και [η] σεληνη υποκατω των ποδων αυτης και επι της κεφαλης αυτης στεφανος αστερων δωδεκα 12,2 και εν γαστρι εχουσα κραζει ωδινουσα και βασανιζομενη τεκειν 12,3 και ωφθη αλλο σημειον εν τω ουνω ̅ και ιδου δρακων μεγας πυρ[ρ]ος εχων κεφαλας επτα/ζ' και κερατα δεκα και επι τας κεφαλας αυτου διαδηματα 12,4 και η ουρα αυτου συρει το τριτον των αστερων του ουνου ̅ και εβαλεν αυτους εις την γην και ο δρακων εστηκεν ενωπιον της γυναικος της μελλουσης τεκειν ινα οταν τεκη/τεκει το τεκνον αυτης καταφαγη 12,5 και ετεκεν υιον αρσενα ος μελλει ποιμαινειν παντα τα εθνη ραβδω σιδηρα και ηρπασθη το τεκνον αυτης προς τον θν ̅ και τον θρονον αυτου 12,6 και η γυνη εφυγεν εις την ερημον οπου εχει [εκει] τοπον ητοιμασμενον απο του θυ ̅ ινα εκει τρεφωσιν/τρεφουσιν αυτην ημερας χιλιας διακοσιας εξηκοντα 12,7 και εγενετο πολεμος εν τω ουνω ̅ ο μιχαηλ και οι αγγελοι αυτου πολεμησαι μετα του δρακοντος και ο δρακων επολεμησε και οι αγγελοι αυτου 12,8 και ουκ ισχυσαν ουτε τοπος ευρεθη αυτων ετι εν τω ουνω ̅ 12,9 και εβληθη ο δρακων ο μεγας [ο] οφις ο αρχαιος ο καλουμενος διαβολος και ο σατανας ο πλανων την οικουμενην ολην εβληθη εις την γην και οι αγγελοι αυτου εβληθησαν 12,10 και ηκουσα φωνην μεγαλην εν τω ουνω ̅ λεγουσαν αρτι εγενετο η σρια ̅ και η δυναμις και η βασιλεια του θυ ̅ ημων και η εξουσια του χυ ̅ αυτου οτι κατεβληθη ο κατηγορος των αδελφων ημων ο κατηγορων αυτους ενωπιον του θυ ̅ ημων ημερας και νυκτος 12,11 και αυτοι ενικησαν αυτον δια το αιμα του αρνιου και δια τον λογον της μαρτυριας αυτων και ουκ ηγαπησαν την ψυχην αυτων αχρι θανατου 12,12 δια τουτο ευφραινεσθαι οι ουνοι ̅ και οι εν αυτοις σκηνουντες ουαι την γην και την θαλασσαν οτι κατεβη ο διαβολος προς υμας εχων θυμον μεγαν ειδως οτι ολιγον καιρον εχει 12,13 και οτε ειδεν ο δρακων οτι εβληθη εις την γην εδιωξε την γυναικα ητις ετεκε τον αρρενα 12,14 και εδοθησαν τη γυναικι αι δυο πτερυγες του αετου του μεγαλου ινα πεταται/πετηται εις την ερημον εις τον τοπον αυτης οπου τρεφεται εκει καιρον και καιρους και ημισυ καιρου απο προσωπου του οφεως 12,15 και εβαλεν ο οφις εκ του στοματος αυτου οπισω της γυναικος υδωρ ως ποταμον ινα ταυτην ποταμοφορητον ποιηση/ποιησει 12,16 και εβοηθησεν η γη τη γυναικι και ηνοιξεν η γη το στομα αυτης και κατεπιε τον ποταμον ον εβαλεν ο δρακων εκ του στοματος αυτου 12,17 και οργισθη ο δρακων επι τη γυναικι και απηλθε ποιησαι πολεμον μετα των λοιπων του σπερματος αυτης των τηρουντων τας εντολας του θυ ̅ και εχοντων την μαρτυριαν ιυ ̅ 12,18 και εσταθην επι την αμμον της θαλασσης 

13,1 και ειδον εκ της θαλασσης θηριον αναβαινον εχων κερατα δεκα και κεφαλας επτα και επι των κερατων αυτου δεκα διαδηματα και επι τας κεφαλας αυτου ονομα βλασφημιας 13,2 και το θηριον ο ειδον ομοιον παρδαλει και οι ποδες αυτου ως αρκου και το στομα αυτου ως στομα λεοντος και εδωκεν αυτω ο δρακων την δυναμιν αυτου και τον θρονον αυτου και εξουσιαν μεγαλην 13,3 και μιαν των κεφαλων αυτου ως εσφαγμενην εις θανατον και η πληγη του θανατου αυτου εθεραπευθη και εθαυμασθη εν ολη τη γη οπισω του θηριου 13,4 και προσεκυνησαν τω δρακοντι οτι εδωκε την εξουσιαν τω θηριω λεγοντες τις ομοιος τω θηριω και τις δυναται πολεμησαι μετ αυτου 13,5 και εδοθη αυτω στομα λαλουν μεγαλα και βλασφημιαν και εδοθη αυτω εξουσια ποιησαι μηνας μβ̅/τεσσαρακονταδυο 13,6 και ηνοιξε το στομα αυτου εις βλασφημιαν προς τον θν ̅ βλασφημησαι το ονομα αυτου και την σκηνην αυτου και τους εν τω ουνω ̅ σκηνουντας 13,7 και εδοθη αυτω εξουσια επι πασαν φυλην και γλωσσαν και εθνος 13,8 και προσκυνησουσιν αυτω παντες οι κατοικουντες επι της γης ων ου γεγραπται το ονομα εν τω βιβλιω της ζωης του αρνιου του εσφαγμενου απο καταβολης κοσμου 13,9 ει τις εχει ους ακουσατω 13,10 ει τις εις αιχμαλωσιαν υπαγει ει τις εν μαχαιρα αποκτενει δει αυτον εν μαχαιρα αποκτανθηναι ωδε εστιν η υπομονη και η πιστις των αγιων 13,11 και ειδον αλλο θηριον αναβαινον εκ της γης και ειχε κερατα δυο ομοια αρνιω και ελαλει ως δρακων 13,12 και την εξουσιαν του πρωτου θηριου πασαν ποιει ενωπιον αυτου και ποιει την γην και τους εν αυτη κατοικουντας ινα προσκυνησωσι/προσκυνησουσι το θηριον το πρωτον ου εθεραπευθη η πληγη του θανατου αυτου 13,13 και ποιει σημεια μεγαλα ινα και πυρ ποιει/ποιη καταβαινειν εκ του ουνου ̅ εις την γην ενωπιον των ανων ̅ 13,14 και πλανα τους κατοικουντας επι της γης δια τα σημεια α εδοθη αυτω ποιησαι ενωπιον του θηριου λεγων τοις κατοικουσιν επι της γης ποιησαι εικονα τω θηριω ος εχει την πληγην της μαχαιρας και εζησεν 13,15 και εδοθη αυτω δουναι πνα ̅ τη εικονι του θηριου ινα και λαληση η εικων του θηριου και ποιησει/ποιηση οσοι αν μη προσκυνησωσι/προσκυνησουσι τη εικονι του θηριου αποκτανθωσιν 13,16 και ποιει παντας τους μικρους και τους μεγαλους και τους πλουσιους και τους πτωχους [και τους ελευθερους] και τους δουλους ινα δωσιν/δωσει αυτοις χαραγμα επι της χειρος αυτων της δεξιας η επι των μετωπων αυτων 13,17 και ινα μη τις δυναται αγορασαι η πωλησαι ει μη ο εχων το χαραγμα το ονομα του θηριου η τον αριθμον του ονοματος αυτου 13,18 ωδε η σοφια εστιν ο εχων νουν ψηφισατω τον αριθμον του θηριου αριθμος γαρ ανου ̅ εστιν και ο αριθμος αυτου εστιν χξϛ̅/εξακοσια εξηκοντα εξ 

14,1 και ειδον και ιδου αρνιον εστως επι το ορος σιων και μετ αυτου ρμδ' χιλιαδες εχουσαι το ονομα αυτου και το ονομα του πρς ̅ αυτου γεγραμμενον επι των μετωπων αυτων 14,2 και ηκουσα φωνην εκ του ουνου ̅ ως φωνην υδατων πολλων και ως φωνην βροντης μεγαλης και φωνην ηκουσα κιθαρωδων κιθαριζοντων εν ταις κιθαραις αυτων 14,3 και αδουσιν ως ωδην καινην ενωπιον του θρονου και ενωπιον των τεσσαρων ζωων και των πρεσβυτερων και ουδεις ηδυνατο μαθειν την ωδην ει μη αι ρμδ' χιλιαδες οι ηγορασμενοι απο της γης 14,4 ουτοι εισιν οι μετα γυναικων ουκ εμολυνθησαν παρθενοι γαρ εισιν ουτοι οι ακολουθουντες τω αρνιω οπου αν υπαγη ουτοι ηγορασθησαν απο των ανων ̅ απαρχη τω θω ̅ και τω αρνιω 14,5 και εν τω στοματι αυτων ουχ ευρεθη ψευδος αμωμοι εισιν 14,6 και ειδον αγγελον πετομενον/πετωμενον εν μεσουρανηματι εχοντα ευαγγελιον αιωνιον ευαγγελισαι τους καθημενους τους κατοικουντας επι της γης και παν εθνος και φυλην και γλωσσαν και λαον 14,7 λεγων εν φωνη μεγαλη φοβηθητε τον θν ̅ και δοτε αυτω δοξαν οτι ηλθεν η ωρα της κρισεως αυτου και προσκυνησατε τω ποιησαντι τον ουνον ̅ και την γην και θαλασσαν και πηγας υδατων 14,8 και αλλος αγγελος δευτερος ηκολουθησε λεγων επεσεν επεσε βαβυλων η μεγαλη εκ του οινου του θυμου της πορνειας αυτης πεποτικε/πεποτηκε παντα τα εθνη 14,9 και αλλος αγγελος τριτος ηκολουθησεν αυτοις λεγων εν φωνη μεγαλη ει τις προσκυνει το θηριον και την εικονα αυτου και λαμβανει χαραγμα επι του μετωπου αυτου η επι την χειρα αυτου 14,10 και αυτος πιεται εκ του οινου του θυμου του θυ ̅ του κεκερασμενου ακρατου εν τω ποτηριω της οργης αυτου και βασανισθησεται εν πυρι και θειω ενωπιον αγγελων αγιων και ενωπιον του αρνιου 14,11 και ο καπνος του βασανισμου αυτων εις αιωνα αιωνων αναβαινει και ουκ εχουσιν αναπαυσιν ημερας και νυκτος οι προσκυνουντες το θηριον και την εικονα αυτου και ει τις λαμβανει το χαραγμα του ονοματος αυτου 14,12 ωδε η υπομονη των αγιων εστιν ωδε οι τηρουντες τας εντολας του θυ ̅ και την πιστιν ιυ ̅ 14,13 και ηκουσα φωνης εκ του ουνου ̅ λεγουσης μοι γραψον μακαριοι οι νεκροι οι εν κω ̅ αποθνησκοντες απαρτι ναι λεγει το πνα ̅ ινα αναπαυσονται εκ των κοπων αυτων τα δε εργα ακολουθει μετ αυτων 14,14 και ειδον και ιδου νεφελη λευκη και επι την νεφελην καθημενος ομοιος υιω ανου ̅ εχων επι της κεφαλης αυτου στεφανον χρυσουν και εν τη χειρι αυτου δρεπανον οξυ 14,15 και αλλος αγγελος εξηλθεν εκ του ουνου ̅ κραζων εν φωνη μεγαλη τω καθημενω επι της νεφελης πεμψον το δρεπανον σου και θερισον οτι ηλθε σου η ωρα θερισαι οτι εξηρανθη ο θερισμος της γης 14,16 και εβαλεν ο καθημενος επι την νεφελην το δρεπανον αυτου επι την γην και εθερισθη η γη 14,17 και αλλος αγγελος εξηλθεν εκ του ναου αυτου εν τω ουνω ̅ εχων και αυτος δρεπανον οξυ 14,18 και αλλος αγγελος [εξηλθεν] εκ του θυσιαστηριου εχων εξουσιαν επι του πυρος και εφωνησε κραυγη μεγαλη τω εχοντι το δρεπανον το οξυ λεγων πεμψον σου το δρεπανον το οξυ και τρυγησον τους βοτρυας της αμπελου της γης οτι ηκμασαν αι σταφυλαι αυτης 14,19 και εβαλεν ο αγγελος το δρεπανον αυτου εις την γην και ετρυγησε την αμπελον της γης και εβαλεν εις την ληνον του θυμου του θυ ̅ τον μεγαν 14,20 και επατηθη η ληνος εξω της πολεως και εξηλθεν αιμα εκ της ληνου αχρι των χαλινων των ιππων αποσταδιων χιλιων εξακοσιων/,αχ' 

15,1 και ειδον αλλο σημειον εν τω ουνω ̅ μεγα και θαυμαστον αγγελους επτα/ζ' εχοντας πληγας επτα/ζ' τας εσχατας οτι εν ταυταις ετελεσθη ο θυμος του θυ ̅ 15,2 και ειδον ως θαλασσαν υαλινην μεμιγμενην πυρι και τους νικωντας εκ του θηριου και εκ της εικονος αυτου και εκ του χαραγματος αυτου και εκ του αριθμου του ονοματος αυτου εστωτας επι την θαλασσαν την υαλινην εχοντας κιθαρας του θυ ̅ 15,3 και αδουσι την ωδην μωυσεως του δουλου του θυ ̅ και την ωδην του αρνιου λεγοντες μεγαλα και θαυμαστα τα εργα σου κε ̅ ο θς ̅ ο παντοκρατωρ δικαιαι και αληθιναι αι οδοι σου ο βασιλευς των εθνων 15,4 τις ου μη φοβηθη κε ̅ και δοξασει/δοξαση το ονομα σου οτι μονος οσιος οτι παντα τα εθνη ηξουσι και προσκυνησουσιν ενωπιον σου οτι τα δικαιωματα σου εφανερωθησαν 15,5 και μετα ταυτα ειδον και ηνοιγη ο ναος της σκηνης του μαρτυριου εν τω ουνω ̅ 15,6 και εξηλθον οι επτα αγγελοι οι εχοντες τας επτα/ζ' πληγας εκ του ναου ενδεδυμενοι λινον καθαρον λαμπρον περιεζωσμενοι περι τα στηθη ζωνας χρυσας 15,7 και εκ των τεσσαρων ζωων εδωκε τοις επτα/ζ' αγγελοις επτα φιαλας χρυσας γεμουσας του θυμου του θυ ̅ του ζωντος εις τους αιωνας των αιωνων 15,8 και εγεμισθη ο ναος καπνου εκ της δοξης του θυ ̅ και εκ της δυναμεως αυτου και ουδεις ηδυνατο [εισ]ελθειν εις τον ναον αχρι τελεσθωσιν αι επτα/ζ' πληγαι των αγγελων

16,1 και ηκουσα φωνης μεγαλης εκ του ναου λεγουσης τοις επτα/ζ' αγγελοις υπαγετε εκχεετε/εκχεατε τας φιαλας του θυμου εις την γην 16,2 και απηλθεν ο πρωτος και εξεχεε την φιαλην αυτου επι την γην και εγενετο ελκος κακον και πονηρον εις τους ανους ̅ τους εχοντας το χαραγμα του θηριου και τους προσκυνουντας τη εικονι αυτου 16,3 και ο δευτερος αγγελος εξεχεε την φιαλην αυτου εις την θαλασσαν και εγενετο ως αιμα νεκρου και πασα ψυχη ζωσα απεθανεν [τα] εν τη θαλασση 16,4 και ο τριτος αγγελος εξεχεε την φιαλην αυτου εις τους ποταμους και τας πηγας των υδατων και εγενετο αιμα 16,5 και ηκουσα του αγγελου των υδατων λεγοντος δικαιος ει ο ων και ο ην ο οσιος οτι ταυτα εκρινας 16,6 οτι αιμα αγιων και προφητων εξεχεαν και αιμα αυτοις εδωκας πιειν αξιοι εισιν 16,7 και ηκουσα του θυσιαστηριου λεγοντος ναι κε ̅ ο θς ̅ ο παντοκρατωρ αληθιναι και δικαιαι αι κρισεις σου 16,8 και ο τεταρτος/δ' αγγελος εξεχεε την φιαλην αυτου επι τον ηλιον και εδοθη αυτω καυματισαι τους ανους ̅ εν πυρι 16,9 και εκαυματισθησαν οι ανοι ̅ καυμα μεγα και εβλασφημησαν το ονομα του θυ ̅ του εχοντος [την] εξουσιαν επι τας πληγας ταυτας και ου μετενοησαν δουναι αυτω δοξαν 16,10 και ο πεμπτος/ε' αγγελος εξεχεε την φιαλην αυτου επι τον θρονον του θηριου και εγενετο η βασιλεια αυτου εσκοτωμενη και εμασ[σ]ωντο τας γλωσσας αυτων εκ του πονου 16,11 και εβλασφημησαν τον θν ̅ του ουνου ̅ εκ των πονων αυτων και εκ των ελκων αυτων και ου μετενοησαν εκ των εργων αυτων 16,12 και ο εκτος αγγελος εξεχεε την φιαλην αυτου επι τον ποταμον τον μεγαν ευφρατην και εξηρανθη το υδωρ ινα ετοιμασθη η οδος των βασιλεων των απο ανατολης/ανατολων ηλιου 16,13 και ειδον εκ του στοματος του δρακοντος και εκ του στοματος του θηριου και εκ του στοματος του ψευδοπροφητου πνατα ̅ τρια ακαθαρτα 16,14 εισι γαρ πνευματα/πνατα ̅ δαιμονων ποιουντα σημεια εκπορευεσθαι επι τους βασιλεις της οικουμενης ολης συναγαγειν αυτους εις πολεμον της ημερας εκεινης της μεγαλης του θυ ̅ του παντοκρατορος 16,15 ιδου ερχομαι ως κλεπτης μακαριος ο γρηγορων και τηρων τα ιματια αυτου ινα μη γυμνος περιπατη και βλεπουσι την ασχημοσυνην αυτου 16,16 και συνηγαγεν αυτους εις τον τοπον τον καλουμενον εβραιστι αρμαγεδων 16,17 και ο εβδομος αγγελος εξεχεε την φιαλην αυτου εις τον αερα και εξηλθε φωνη εκ του ουνου ̅ απο του θρονου λεγουσα γεγονεν 16,18 και εγενοντο αστραπαι και βρονται και σεισμος εγενετο μεγας οιος ουκ εγενετο αφ ου ανοι ̅ εγενοντο επι της γης τηλικουτος σεισμος ουτως μεγας 16,19 και εγενετο η πολις η μεγαλη εις τρια μερη και αι πολεις των εθνων επεσαν και βαβυλων η μεγαλη εμνησθη ενωπιον του θυ ̅ δουναι αυτη το ποτηριον του οινου του θυμου της οργης αυτου 16,20 και πασα νησος εφυγε και ορη ουχ ευρεθησαν 16,21 και χαλαζα μεγαλη ως ταλαντιαια καταβαινει εκ του ουνου ̅ επι τους ανους ̅ και εβλασφημησαν οι ανοι ̅ τον θν ̅ εκ της πληγης της χαλαζης οτι μεγαλη εστιν η πληγη αυτης σφοδρα

17,1 και ηλθεν εις εκ των ζ' αγγελων των εχοντων τας ζ' φιαλας και ελαλησε μετ εμου λεγων μοι δευρο δειξω σοι το κριμα της πορνης της μεγαλης της καθημενης επι υδατων πολλων 17,2 μεθ ης επορνευσαν οι βασιλεις της γης και εμεθυσθησαν οι κατοικουντες την γην εκ του οινου της πορνειας αυτης και απηνεγκε με εις ερημον εν πνι ̅ 17,3 και ειδον γυναικα καθημενην επι θηριον κοκκινον γεμον/γεμων ονοματων βλασφημιας εχων κεφαλας ζ' και κερατα δεκα 17,4 και η γυνη ην περιβεβλημενη πορφυραν και κοκκινον κεχρυσωμενη χρυσω και λιθω τιμιω και μαργαριταις εχουσα χρυσουν ποτηριον εν τη χειρι αυτης γεμον βδελυγματων και τα ακαθαρτα της πορνειας αυτης 17,5 και επι το μετωπον αυτης ονομα γεγραμμενον μυστηριον βαβυλων η μεγαλη η μηρ̅ των πορνων και των βδελυγματων της γης 17,6 και ειδον την γυναικα μεθυουσαν εκ του αιματος των αγιων και εκ του αιματος των μαρτυρων και εθαυμασα ιδων αυτην θαυμα μεγα 17,7 και ειπε μοι ο αγγελος διατι/δια τι εθαυμασας εγω σοι ερω το μυστηριον της γυναικος και του θηριου του βασταζοντος αυτην του εχοντος τας ζ'/επτα κεφαλας και τα δεκα κερατα 17,8 το θηριον ο ειδες ην και ουκ εστι και μελλει αναβαινειν εκ της αβυσσου και εις απωλειαν υπαγειν και θαυμασονται οι κατοικουντες επι της γης ων ου γεγραπται τα ονοματα επι το βιβλιον της ζωης απο καταβολης κοσμου βλεποντων το θηριον οτι ην και ουκ εστι και παρεστιν 17,9 ωδε ο νους ο εχων σοφιαν αι επτα κεφαλαι επτα ορη εισιν οπου η γυνη καθηται επ αυτων και βασιλεις επτα/ζ' εισιν <και βασιλεις επτα/ζ' εισιν> 17,10 οι πεντε επεσαν ο εις εστιν ο αλλος ουπω ηλθεν και οταν ελθη ολιγον αυτον δει μειναι 17,11 και το θηριον ο ην και ουκ εστιν και αυτος ογδοος εστι και εκ των επτα εστι και εις απωλειαν υπαγει 17,12 και τα δεκα κερατα α ειδες δεκα βασιλεις εισιν οιτινες βασιλειαν ουπω ελαβον αλλ εξουσιαν ως βασιλεις μιαν ωραν λαμβανουσι μετα του θηριου 17,13 ουτοι μιαν γνωμην εχουσι και την δυναμιν και την εξουσιαν αυτων τω θηριω διδοασιν 17,14 ουτοι μετα του αρνιου πολεμησουσι και το αρνιον νικησει αυτους οτι κς ̅ κυριων εστι και βασιλευς βασιλεων και οι μετ αυτου κλητοι και εκλεκτοι και πιστοι 17,15 και λεγει μοι τα υδατα α ειδες ου η πορνη καθηται λαοι και οχλοι εισι και εθνη και γλωσσαι 17,16 και τα δεκα κερατα α ειδες και το θηριον ουτοι μισησουσι την πορνην και ερημωμενην ποιησουσιν αυτην και τας σαρκας αυτης φαγονται και αυτην κατακαυσουσιν εν πυρι 17,17 ο γαρ θς ̅ εδωκεν εις τας καρδιας αυτων ποιησαι την γνωμην αυτου και ποιησαι μιαν γνωμην και δουναι την βασιλειαν αυτων τω θηριω αχρι τελεσθησονται οι λογοι του θυ ̅ 17,18 και η γυνη ην ειδες εστιν η πολις η μεγαλη η εχουσα βασιλειαν επι των βασιλεων της γης 

18,1 και μετα ταυτα ειδον αλλον αγγελον καταβαινοντα εκ του ουνου ̅ εχοντα εξουσιαν μεγαλην και η γη εφωτισθη εκ της δοξης αυτου 18,2 και εκραξεν [εν] ισχυρα φωνη μεγαλη λεγων επεσεν επεσεν βαβυλων η μεγαλη και εγενετο κατοικητηριον δαιμονων και φυλακη παντος πνς ̅ ακαθαρτου και μεμισημενου 18,3 οτι εκ του θυμου του οινου της πορνειας αυτης πεπωκε(ν)/πεποκε(ν) παντα τα εθνη και οι βασιλεις της γης μετ αυτης επορνευσαν και οι εμποροι της γης εκ της δυναμεως του στρηνους αυτης επλουτησαν 18,4 και ηκουσα αλλην φωνην εκ του ουνου ̅ λεγουσαν εξελθετε λαος μου ινα μη συγκοινωνησητε ταις αμαρτιαις αυτης ινα μη λαβητε 18,5 οτι εκολληθησαν αυτης αι αμαρτιαι αχρι του ουνου ̅ και εμνημονευσεν ο θς ̅ τα αδικηματα αυτης 18,6 αποδοτε αυτη ως και αυτη απεδωκεν υμιν και διπλωσατε αυτη διπλα κατα τα εργα αυτης εν τω ποτηριω ω εκερασε(ν) κερασατε αυτη διπλουν 18,7 οσα εδοξασεν εαυτην και εστρηνιασε(ν) τοσουτον δοτε αυτη βασανισμον εν τη καρδια αυτης λεγει οτι καθημαι βασιλ[ε]ισσα και χηρα ουκ ειμι και πενθος ου μη ιδω 18,8 διατουτο εν μια ημερα ηξουσιν αι πληγαι αυτης θανατος και πενθος και λιμος και εν πυρι κατακαυθησεται οτι ισχυρος κς ̅ ο θς ̅ ο κρινας αυτην 18,9 και κλαυσονται/κλαυσωσιν αυτην και κοψονται επ αυτη οι βασιλεις της γης οι μετ αυτης πορνευσαντες και στρηνιασαντες οταν βλεπωσι(ν) τον καπνον της πυρωσεως αυτης 18,10 απομακροθεν εστηκοτες δια τον φοβον του βασανισμου αυτης λεγοντες ουαι [ουαι] η πολις η μεγαλη βαβυλων η πολις η ισχυρα οτι μια ωρα ηλθεν η κρισις σου 18,11 και οι εμποροι της γης κλαιουσι(ν) και πενθουσιν εφ εαυτους οτι τον γομον αυτων ουδεις αγοραζει ουκετι 18,12 γομον χρυσου και αργυρου και λιθου τιμιου και μαργαριτου και βυσσου και πορφυρου και σηρικου και κοκκινου και παν ξυλον θυινον και παν σκευος ελεφαντινον και παν σκευος εκ ξυλου τιμιωτατου και χαλκου και σιδηρου και μαρμαρου 18,13 και κιναμωμον [και αμωμον] και θυμιαματα και μυρον και λιβανον και οινον και ελαιον και σεμιδαλιν και σιτον και κτηνη και προβατα και ιππων και ρεδων και σωματων και ψυχας ανων ̅ 18,14 και η οπωρα της επιθυμιας της ψυχης σου απηλθεν απο σου και παντα τα λιπαρα και τα λαμπρα απηλθεν απο σου και ουκετι ου μη ευρησεις αυτα 18,15 οι εμποροι τουτων οι πλουτησαντες απ αυτης απο μακροθεν στησονται δια τον φοβον του βασανισμου αυτης κλαιοντες και πενθουντες 18,16 ουαι ουαι η πολις η μεγαλη η περιβεβλημενη βυσσινον και πορφυρουν και κοκκινον κεχρυσωμενη εν χρυσω και λιθω τιμιω και μαργαριταις 18,17 οτι μια ωρα ερημωθη ο τοσουτος πλουτος και πας κυβερνητης και πας επι των πλοιων πλεων και ναυται και οσοι την θαλασσαν εργαζονται απο μακροθεν εστησαν 18,18 και εκραζον βλεποντες τον καπνον της πυρωσεως αυτης λεγοντες τις ομοια τη πολει τη μεγαλη 18,19 και εβαλον χουν επι τας κεφαλας αυτων και εκραζον κλαιοντες και πενθουντες και λεγοντες ουαι ουαι η πολις η μεγαλη εν η επλουτησαν παντες οι εχοντες πλοια εν τη θαλασση εκ της τιμιοτητος αυτης οτι μια ωρα ερημωθη 18,20 ευφραινου επ αυτην ουνε ̅ και οι αγιοι αποστολοι και οι προφηται οτι εκρινεν ο θς ̅ το κριμα υμων εξ αυτης 18,21 και ηρεν εις αγγελος ισχυρος λιθον ως μυλον μεγαν και εβαλεν εις την θαλασσαν λεγων ουτως ορμηματι βληθησεται βαβυλων η μεγαλη πολις και ου μη ευρεθη ετι 18,22 και φωνη κιθαρωδων και μουσικων και αυλιτων/αυλητων και σαλπιστων ου μη ακουσθη εν σοι ετι και πας τεχνιτης πασης τεχνης ου μη ευρεθη εν σοι ετι και φωνη μυλου ου μη ακουσθη εν σοι ετι 18,23 και φως λυχνου ου μη φανη εν σοι ετι και φωνη νυμφιου και νυμφης ου μη ακουσθη εν σοι ετι οτι οι εμποροι σου ησαν οι μεγιστανες της γης οτι εν τη φαρμακ[ε]ια σου επλανηθησαν παντα τα εθνη 18,24 και εν αυτη αιματα προφητων και αγιων ευρεθη και παντων των εσφαγμενων επι της γης 

19,1 και μετα ταυτα ηκουσα φωνην οχλου πολλου εν τω ουνω ̅ λεγοντων αλληλουια η σρια ̅ και η δοξα και η δυναμις του θυ ̅ ημων 19,2 οτι αληθιναι και δικαιαι αι κρισεις αυτου οτι εκρινε(ν) την πορνην την μεγαλην [ητις εφθειρε(ν) την γην] εν τη πορνεια αυτης και εξεδικησε(ν) το αιμα των δουλων αυτου εκ της χειρος αυτης 19,3 και δευτερον ειρηκαν αλληλουια και ο καπνος αναβαινει εις τους αιωνας των αιωνων 19,4 και επεσαν οι πρεσβυτεροι οι κδ' και τα τεσσαρα ζωα και προσεκυνησαν τω θω ̅ τω καθημενω επι του θρονου λεγοντες αμην αλληλουια 19,5 και φωνη εκ του θρονου εξηλθεν αινειτε τον θν ̅ ημων παντες οι δουλοι αυτου και οι φοβουμενοι αυτον οι μικροι και οι μεγαλοι 19,6 και ηκουσα φωνην οχλου πολλου και ως φωνην υδατων πολλων και ως φωνην βροντων ισχυρων λεγοντας αλληλουια οτι εβασιλευσεν ο θς ̅ ημων ο παντοκρατωρ 19,7 χαιρωμεν και αγαλλιωμεν και δωσωμεν την δοξαν αυτου οτι ηλθεν ο γαμος του αρνιου και η γυνη αυτου ητοιμασεν εαυτην 19,8 και εδοθη αυτη ινα περιβαληται βυσσινον καθαρον λαμπρον το γαρ βυσσινον τα δικαιωματα των αγιων εστι(ν) 19,9 και λεγει μοι μακαριοι οι εις το[ν] δειπνον του αρνιου κεκλημενοι και λεγει μοι ουτοι οι λογοι αληθινοι εισι(ν) του θυ ̅ 19,10 και επεσα εμπροσθεν των ποδων αυτου και προσεκυνησα αυτω και λεγει μοι ορα μη συνδουλος σου ειμι και των αδελφων σου των εχοντων την μαρτυριαν ιυ ̅ τω θω ̅ προσκυνησον η γαρ μαρτυρια ιυ ̅ εστι(ν) το πνα ̅ της προφητειας 19,11 και ειδον τον ουνον ̅ ανεωγμενον και ιδου ιππος λευκος και ο καθημενος επ αυτον πιστος και αληθινος και εν δικαιοσυνη κρινει και πολεμει 19,12 οι δε οφθαλμοι αυτου φλοξ πυρος και επι την κεφαλην αυτου διαδηματα πολλα εχων ονομα γεγραμμενον ο ουδεις οιδεν ει μι/μη αυτος 19,13 και περιβεβλημενος ιματιον βεβαμμενον αιματι και καλειται το ονομα αυτου ο λογος του θυ ̅ 19,14 και τα στρατευματα εν τω ουνω ̅ ηκολουθουν αυτω εφιπποι πολλοι ενδεδυμενοι βυσσινον λευκον [και] καθαρον 19,15 και εκ του στοματος αυτου εκπορευεται ρομφαια οξεια ινα εν αυτη παταξη/παταξει τα εθνη και αυτος ποιμανει αυτους εν ραβδω σιδηρα [και] αυτος πατει την ληνον του οινου του θυμου και της οργης του θυ ̅ του παντοκρατορος 19,16 και εχει επι το ιματιον και επι τον μηρον αυτου ονομα γεγραμμενον βασιλευς βασιλεων και κς ̅ κυριων 19,17 και ειδον ενα αγγελον εστωτα εν τω ηλιω και εκραξε(ν) φωνη μεγαλη πασι(ν) τοις ορνεοις τοις πετομενοις εν μεσουρανηματι δευτε εις το δειπνον του μεγαλου θυ ̅ 19,18 ινα φαγητε σαρκας βασιλεων και σαρκας χιλιαρχων και σαρκας ισχυρων και σαρκας ιππων και των καθημενων επ αυτων και σαρκας παντων ελευθερων τε και δουλων [και] μικρων και μεγαλων 19,19 και ειδον το θηριον και τους βασιλεις της γης και τα στρατευματα αυτων συνηγμενα ποιησαι πολεμον μετα του καθημενου επι του ιππου και μετα του στρατευματος αυτου 19,20 και επιασθη το θηριον και μετα τουτου ο ψευδοπροφητης ο ποιησας τα σημεια ενωπιον αυτου εν οις επλανησε(ν) τους λαβοντας το χαραγμα του θηριου και τους προσκυνουντας τη εικονι αυτου ζωντες βληθησονται οι δυο εις την λιμνην του πυρος την καιομενην/της καιομενης εν τω θειω 19,21 και οι λοιποι απεκτανθησαν εν τη ρομφαια του καθημενου επι του ιππου τη εξελθουση εκ του στοματος αυτου και παντα τα ορνεα εχορτασθησαν εκ των σαρκων αυτων 

20,1 και ειδον αγγελον καταβαινοντα εκ του ουνου ̅ εχοντα την κλειν/κλειδα της αβυσσου και αλυσιν μεγαλην επι την χειρα αυτου 20,2 και εκρατησε(ν) τον δρακοντα τον οφιν τον αρχαιον ος εστι(ν) διαβολος και σατανας και εδησεν αυτον χιλια ετη 20,3 και εβαλεν αυτον εις την αβυσσον και εδησε(ν) και εσφραγισεν επανω αυτου ινα μη πλανηση τα εθνη αχρι τελεσθη χιλια ετη και μετα ταυτα δει αυτον λυθηναι μικρον χρονον 20,4 και ειδον θρονους και εκαθισαν επ αυτους και κριμα εδοθη αυτοις και τας ψυχας των πεπελεκισμενων δια την μαρτυριαν ιυ ̅ και δια τον λογον του θυ ̅ και οιτινες ου προσεκυνησαν τω θηριω ουτε την εικονα/τη εικονι αυτου και ουκ ελαβον το χαραγμα επι το μετωπον αυτων και επι την χειρα αυτων και εζησαν και εβασιλευσαν μετα χυ ̅ χιλια ετη 20,5 και οι λοιποι των νεκρων ουκ εζησαν αχρι τελεσθη τα χιλια ετη αυτη η αναστασις η πρωτη 20,6 μακαριος και αγιος ο εχων μερος εν τη αναστασει τη πρωτη επι τουτων ο θανατος ο δευτερος ουκ εχει εξουσιαν αλλ εσονται ιερεις του θυ ̅ και του χυ ̅ και βασιλευσουσι(ν) μετ αυτου χιλια ετη 20,7 και οταν τελεσθη τα χιλια ετη λυθησεται ο σατανας εκ της φυλακης αυτου 20,8 και εξελευσεται πλανησαι τα εθνη τα εν ταις τεσσαρσι(ν) γωνιαις της γης τον γωγ και μαγωγ και συναγαγειν αυτους εις πολεμον ων ο αριθμος ως η αμμος της θαλασσης 20,9 και ανεβησαν επι το πλατος της γης και εκυκλωσαν την παρεμβολην των αγιων και την πολιν την ηγαπημενην και κατεβη πυρ εκ θυ ̅ απο του ουνου ̅ και κατεφαγεν αυτους 20,10 και ο διαβολος ο πλανων αυτους εβληθη εις την λιμνην του πυρος και θειου οπου το θηριον και ο ψευδοπροφητης και βασανισθησονται ημερας και νυκτος 20,11 και ειδον θρονον λευκον μεγαν και τον καθημενον επ αυτον/αυτω ου απο προσωπου εφυγεν η γη και ο ουνος ̅ και τοπος ουχ ευρεθη αυτοις 20,12 και ειδον/ιδον τους νεκρους τους μεγαλους και τους μικρους εστωτας ενωπιον του θρονου και βιβλια ηνεωχθησαν και αλλο βιβλιον ηνοιχθη/ηνεωχθη ο εστι(ν) της ζωης και εκριθησαν οι νεκροι εκ των γεγραμμενων εν τοις βιβλιοις κατα τα εργα αυτων 20,13 και εδωκεν η θαλασσα τους εν αυτη νεκρους και ο θανατος και ο αδης εδωκαν τους εν αυτοις νεκρους και εκριθησαν εκαστος κατα τα εργα αυτων 20,14 και ο θανατος και ο αδης εβληθησαν εις την λιμνην του πυρος 20,15 και ει τις ουχ ευρεθη εν τη βιβλω της ζωης γεγραμμενος εβληθη εις την λιμνην του πυρος

21,1 και ειδον ουνον ̅ καινον και γην καινην ο γαρ πρωτος ουνος ̅ και η πρωτη γη παρηλθε(ν) και η θαλασσα ουκ εστιν ετι 21,2 και την πολιν την αγιαν ιλημ ̅ καινην ειδον καταβαινουσαν απο του θυ ̅ εκ του ουνου ̅ ητοιμασμενην ως νυμφην κεκοσμημενην τω ανδρι αυτης 21,3 και ηκουσα φωνης μεγαλης εκ του ουνου ̅ λεγουσης ιδε η σκηνη του θυ ̅ μετα των ανων ̅ και σκηνωσει μετ αυτων και αυτοι λαοι αυτου εσονται και αυτος ο θς ̅ εσται μετ αυτων θς ̅ αυτων 21,4 και εξαλειψει παν δακρυον απο των οφθαλμων αυτων και ο θανατος ουκ εσται ετι ουτε πενθος ουτε κραυγη ουτε πονος ουκ εσται ετι τα πρωτα απηλθον 21,5 και ειπεν ο καθημενος επι τω θρονω ιδου καινοποιω παντα και λεγει μοι γραψον οτι ουτοι οι λογοι αληθινοι και πιστοι εισι(ν) 21,6 και ειπε(ν) μοι γεγονα εγω το αλφα και το ω ̅ αρχη και τελος εγω τω διψωντι δωσω εκ της πηγης του υδατος της ζωης δωρεαν 21,7 ο νικων κληρονομησει ταυτα και εσομαι αυτων θς ̅ και αυτοι εσονται μοι υιοι 21,8 τοις δε δειλοις και απιστοις εβδελυγμενοις και φονευσι(ν) και πορνοις και φαρμακοις και ειδωλολατραις και πασι(ν) τοις ψευδεσι(ν) το μερος αυτων εν τη λιμνη τη καιομενη πυρι και θειω ο εστιν ο δευτερος θανατος 21,9 και ηλθεν εις των επτα αγγελων των εχοντων τας ζ' φιαλας των γεμοντων των ζ' πληγων των εσχατων και ελαλησε(ν) μετ εμου λεγων δευρο δειξω σοι την νυμφην του αρνιου την γυναικα 21,10 και απηνεγκε(ν) με εν πνι ̅ επ ορος μεγα υψηλον και εδειξε(ν) μοι την πολιν την μεγαλην και αγιαν ιλημ ̅ καταβαινουσαν εκ του ουνου ̅ απο του θυ ̅ 21,11 εχουσαν την δοξαν του θυ ̅ ο φωστηρ αυτης ομοιος λιθω τιμιωτατω ιασπιδι κρυσταλλιζοντι/κρυσταλιζοντι 21,12 εχουσα τειχος μεγα και υψηλον εχουσα πυλωνας δωδεκα και επι τοις πυλεωσιν αγγελους δωδεκα και ονοματα επιγεγραμμενα α εστι(ν) των δωδεκα/ιβ' φυλων των υιων ιηλ ̅ 21,13 απ ανατολης πυλωνες τρεις απο βορρα πυλωνες τρεις απο νοτου πυλωνες τρεις απο δυσμων πυλωνες τρεις 21,14 και το τειχος της πολεως εχων θεμελιους δωδεκα/ιβ' και επ αυτων δωδεκα/ιβ' ονοματα των δωδεκα αποστολων του αρνιου 21,15 και ο λαλων μετ εμου ειχε(ν) καλαμον χρυσουν ινα μετρηση την πολιν και τους πυλωνας αυτης και το τειχος αυτης 21,16 και η πολις τετραγωνος κειται και το μηκος αυτης και το πλατος και εμετρησε(ν) την πολιν εν τω καλαμω επισταδιων/επι σταδιων δωδεκα/ιβ' χιλιαδων το μηκος και το πλατος και το υψος αυτης ισα εστι(ν) 21,17 και εμετρησε(ν) το τειχος αυτης ρμδ' πηχων μετρον ανου ̅ ο εστιν αγγελου 21,18 και ην η ενδομησις του τειχους αυτης ιασπις και η πολις χρυσιον καθαρον ομοια υαλω καθαρω 21,19 και οι θεμελιοι του τειχους της πολεως παντι λιθω τιμιω κεκοσμημενοι ο θεμελιος ο πρωτος ιασπις ο δευτερος σαπφειρος ο τριτος χαλκιδων ο τεταρτος σμαραγδος 21,20 ο πεμπτος σαρδονυξ ο εκτος σαρδιος ο εβδομος χρυσολιθος ο ογδοος βιρυλλιος/βυριλλιος ο εννατος το παζιον/τοπαζιον ο δεκατος χρυσοπρασος ο ενδεκατος υακινθος ο δωδεκατος αμεθυσος 21,21 και οι δωδεκα/ιβ' πυλωνες δωδεκα/ιβ' μαργαριται ανα εις εκαστος των πυλωνων ην εξ ενος μαργαριτου και η πλατεια της πολεως χρυσιον καθαρον ως υαλος διαυγης 21,22 και ναον ουκ ειδον εν αυτη ο γαρ κς ̅ ο θς ̅ ο παντοκρατωρ ναος αυτης εστι(ν) και το αρνιον 21,23 και η πολις ου χρειαν εχει του ηλιου ουδε της σεληνης ινα φαινωσιν αυτη η γαρ δοξα του θυ ̅ εφωτισεν αυτην και ο λυχνος αυτης το αρνιον 21,24 και περιπατησουσι(ν) τα εθνη δια του φωτος αυτης και οι βασιλεις της γης φερουσι(ν) την δοξαν αυτων εις αυτην 21,25 και οι πυλεωνες αυτης ου μη κλεισθωσιν ημερας νυξ γαρ ουκ εσται εκει 21,26 και οισουσι(ν) την δοξαν και την τιμην των εθνων εις αυτην 21,27 και ου μη εισελθη εις αυτην παν κοινον και ποιουν βδελυγμα και ψευδος ει μη οι γεγραμμενοι εν τω βιβλιω της ζωης του αρνιου

22,1 και εδειξε(ν) μοι ποταμον καθαρον υδατος ζωης λαμπρον ως κρυσταλλον εκπορευομενον εκ του θρονου του θυ ̅ και του αρνιου 22,2 εν μεσω της πλατειας αυτης και του ποταμου εντευθεν και εντευθεν ξυλον ζωης ποιουν καρπους δωδεκα κατα μηνα ενα εκαστον αποδιδους τον καρπον αυτου και τα φυλλα του ξυλου εις θεραπειαν των εθνων 22,3 και παν καταθεμα ουκ εσται εκει και ο θρονος του θυ ̅ και του αρνιου εν αυτη εσται και οι δουλοι αυτου λατρευσουσιν αυτω 22,4 και οψονται το προσωπον αυτου και το ονομα αυτου επι των μετοπων αυτων 22,5 και νυξ ουκ εσται εκει και χρειαν ουκ εχουσι(ν) λυχνου και φως ηλιου οτι κς ̅ ο θς ̅ φωτιει αυτους και βασιλευσουσιν εις τους αιωνας των αιωνων 22,6 και ειπε(ν) μοι ουτοι οι λογοι πιστοι και αληθινοι και κς ̅ ο θς ̅ των αγιων προφητων απεστειλε(ν) τον αγγελον αυτου δειξαι τοις δουλοις αυτου α δει γενεσθαι εν ταχει 22,7 ιδου ερχομαι ταχυ μακαριος ο τηρων τους λογους της προφητειας του βιβλιου τουτου 22,8 και εγω ιωαννης/ιω̅ ο βλεπων και ακουων ταυτα και οτε ηκουσα και εβλεψα επεσα προσκυνησαι εμπροσθεν των ποδων του αγγελου του δεικνυοντος μοι ταυτα 22,9 και λεγει μοι ορα μη συνδουλος σου ειμι και των αδελφων σου των προφητων των τηρουντων τους λογους του βιβλιου τουτου τω θω ̅ προσκυνησον 22,10 και λεγει μοι μη σφραγισης τους λογους της προφητειας του βιβλιου τουτου οτι ο καιρος εγγυς εστιν 22,11 ο αδικων αδικησατω ετι και ο ρυπαρος ρυπαρευθητω ετι και ο δικαιος δικαιοσυνην ποιησατω ετι και ο αγιος αγιασθητω ετι 22,12 και ιδου ερχομαι ταχυ και ο μισθος μου μετ εμου αποδουναι εκαστω ως το εργον αυτου εσται 22,13 εγω το α ̅ και το ω ̅ αρχη και τελος ο πρωτος και ο εσχατος 22,14 μακαριοι οι ποιουντες τας εντολας αυτου ινα εσται η εξουσια αυτων επι το ξυλον της ζωης και τοις πυλεωσιν εισελθωσιν εις την πολιν 22,15 εξω οι κυνες και οι φαρμακοι και οι πορνοι/αι πορναι και οι φονεις και οι ειδωλολατραι και πας ο φιλων και ποιων ψευδος 22,16 εγω ις ̅ επεμψα τον αγγελον μου μαρτυρησαι υμιν ταυτα ταις εκκλησιαις εγω ειμι η ριζα και το γενος δαδ ̅ και ο αστηρ ο λαμπρος ο πρωινος 22,17 και το πνα ̅ και η νυμφη λεγουσιν ερχου και ο ακουων ειπατω ερχου και ο διψων ερχεσθω ο θελων λαβετω υδωρ ζωης δωρεαν 22,18 μαρτυρω εγω παντι ακουοντι τους λογους της προφητειας του βιβλιου τουτου εαν τις επιθη επ αυτα επιθησει επ αυτον ο θς ̅ τας ζ' πληγας τας γεγραμμενας εν τω βιβλιω τουτω 22,19 και εαν τις αφελη απο των λογων του βιβλιου της προφητειας ταυτης αφελει ο θς ̅ το μερος αυτου απο του ξυλου της ζωης και εκ της πολεως της αγιας των γεγραμμενων εν τω βιβλιω τουτω 22,20 λεγει ο μαρτυρων ταυτα ναι ερχομαι/[αν]ερχομαι ταχυ αμην ερχου κε ̅ ιυ ̅ χε ̅ 22,21 η χαρις του κυ ̅ ιυ ̅ χυ ̅ μετα παντων των αγιων