Wortlaut des Koine-Textes der Offenbarung
Ermittlung des Wortlauts des K-Textes
Der Koinetext (K) der Apokalypse, der durch Handschriften wie 046 18 42 61 69 82 93 etc. überliefert wird (ca. 80 Hss), ist unten wiedergegeben (ohne Akzente und Interpunktion). Diesen Wortlaut habe ich folgendermaßen ermittelt. Mit Hilfe der Angaben im Apparat von Hodges-Farstad (HF) wurde ein vorläufiger K-Text rekonstruiert. Dieser Wortlaut wurde im Jahr 2007 Wort für Wort mit GA 82, d.h. einer der besten K-Handschriften (nach dem Urteil von J. Schmid) verglichen. Überall, wo sich dabei Abweichungen zwischen 82 und dem K-Entwurf fanden, wurden weitere K-Handschriften (Auswahl mit Unterstützung der jüngsten Textwertuntersuchungen) herangezogen, um festzustellen, ob die Abweichung auf einen Fehler in 82 oder im K-Entwurf zurückgeht und um an diesen Stellen den überwiegenden Wortlaut des K-Textes zu ermitteln. Auf diese Weise wurde der vorläufige K-Text vollständig überprüft und überall, wo es nötig war, auch in Feinheiten, korrigiert und an den Hss-Text angepasst.
Fehler in bisherigen Darstellungen
Dabei kamen drei Fehler im HF-Apparat ans Licht, die auf Fehler in Hoskiers “Concerning the Text of the Apocalypse” zurückgehen: In Offb 15,3 versäumt es Hoskier, die Auslassung von του (vor δουλου) im K-Text zu verzeichnen, in Offb 18,13 versäumt er es, neben κιναμωμου auch die Variante κινναμωμου für einen großen Teil der K-Hss zu verzeichnen (so dass man fälschlich die TR-Lesart κιναμωμον für K annehmen würde), und in Offb 21,9 versäumt er es, die Auslassung von των (vor επτα πληγων) bei den K-Hss zu verzeichnen. In der Regel sind die Angaben bei Hoskier genau, aber die durchgeführten Kollationen zeigen, dass dennoch Fehler bei ihm vorkommen, und zwar nicht nur in den Angaben einzelner Zeugen, sondern (obwohl selten) auch in der Wiedergabe der Varianten ganzer Textformen.
Zur Wiedergabe des K-Textes und seiner Varianten
Der genannte K-Text wurde in den letzten Jahren nochmals überprüft und präzisiert, wovon in erster Linie die Angaben der Variantenstellen profitieren. Der ermittelte Wortlaut von K ist unten wiedergegeben. An wenigen Stellen ist die K-Überlieferung gespalten, ohne dass eine Variante klar überwiegt; diese Spaltungen sind grün markiert (Offb 2,13; 2,14; 2,18; 3,2; 3,5; 3,7; 3,12; 4,3; 4,4; 5,8; 5,10; 7,5; 7,6; 7,7; 7,8; 7,9; 8,3; 9,6; 9,11; 10,4; 11,1; 11,16; 13,16; 14,3; 14,18; 15,3; 15,4; 16,10; 16,19; 16,21; 17,10; 18,13; 19,4; 19,9; 20,2; 20,8; 21,11; 21,14; 21,20; 22,2; 22,3; 22,8). Die zugrunde liegende Arbeit ist im Beitrag "Der Apokalypse-Wortlaut der Koine-Überlieferung in Beziehung zu Text und Apparat des Nestle-Aland" (ANTF 50) ausführlich beschrieben (s. Publikationen). Da die Wiedergabe buchstabengetreu ist, sind auch die Nomina Sacra (Abkürzungen) so dargestellt, wie sie in den K-Handschriften erscheinen. Die Differenzen zwischen NA28 und K sowie die Bezeugungen einzelner K-Hss. für die Varianten und weitere Varianten innerhalb K sind im gedruckten Beitrag dokumentiert.
K-Text mit Varianten
1,1 αποκαλυψις ιυ̅ χυ̅ ην εδωκεν αυτω ο θς̅ δειξαι τοις δουλοις αυτου α δει γενεσθαι εν ταχει και εσημανεν αποστειλας δια του αγγελου αυτου τω δουλω αυτου ιωαννη 1,2 ος εμαρτυρησε(ν) τον λογον του θυ̅ και την μαρτυριαν ιυ̅ χυ̅ οσα ειδε(ν) 1,3 μακαριος ο αναγινωσκων και οι ακουοντες τους λογους της προφητειας και τηρουντες τα εν αυτη γεγραμμενα ο γαρ καιρος εγγυς 1,4 ιωαννης ταις επτα εκκλησιαις ταις εν τη ασια χαρις υμιν και ειρηνη απο θυ̅ ο ων και ο ην και ο ερχομενος και απο των επτα πνευματων α ενωπιον του θρονου αυτου 1,5 και απο ιυ̅ χυ̅ ο μαρτυς ο πιστος ο πρωτοτοκος των νεκρων και ο αρχων των βασιλεων της γης τω αγαπωντι ημας και λουσαντι ημας απο των αμαρτιων ημων εν τω αιματι αυτου 1,6 και εποιησεν ημας βασιλειαν ιερεις τω θω̅ και πρι̅ αυτου αυτω η δοξα και το κρατος εις τους αιωνας των αιωνων αμην 1,7 ιδου ερχεται μετα των νεφελων και οψεται αυτον πας οφθαλμος και οιτινες αυτον εξεκεντησαν και κοψονται επ αυτον πασαι αι φυλαι της γης ναι αμην 1,8 εγω ειμι το αλφα και το ω̅ λεγει κς̅ ο θς̅ ο ων και ο ην και ο ερχομενος ο παντοκρατωρ 1,9 εγω ιωαννης ο αδελφος υμων και κοινωνος εν τη θλιψει και βασιλεια και υπομονη εν χω̅ ιυ̅ εγενομην εν τη νησω τη καλουμενη πατμω δια τον λογον του θυ̅ και δια την μαρτυριαν ιυ̅ χυ̅ 1,10 εγενομην εν πνι̅ εν τη κυριακη ημερα και ηκουσα φωνην οπισω μου μεγαλην ως σαλπιγγος 1,11 λεγουσης ο βλεπεις γραψον εις βιβλιον και πεμψον ταις επτα εκκλησιαις εις εφεσον και εις σμυρναν και εις περγαμον και εις θυατειρα και εις σαρδεις και εις φιλαδελφειαν και εις λαοδικειαν 1,12 και εκει επεστρεψα βλεπειν την φωνην ητις ελαλει μετ εμου και επιστρεψας ειδον επτα λυχνιας χρυσας 1,13 και εν μεσω των επτα λυχνιων ομοιον υν̅ ανου̅ ενδεδυμενον ποδηρη και περιεζωσμενον προς τοις μαστοις ζωνην χρυσην 1,14 η δε κεφαλη αυτου και αι τριχες λευκαι και ως εριον λευκον ως χιων και οι οφθαλμοι αυτου ως φλοξ πυρος 1,15 και οι ποδες αυτου ομοιοι χαλκολιβανω ως εν καμινω πεπυρωμενοι και η φωνη αυτου ως φωνη υδατων πολλων 1,16 και εχων εν τη δεξια αυτου χειρι αστερας επτα και εκ του στοματος αυτου ρομφαια διστομος οξεια εκπορευομενη και η οψις αυτου ως ο ηλιος φαινει εν τη δυναμει αυτου 1,17 και οτε ειδον αυτον επεσα προς τους ποδας αυτου ως νεκρος και εθηκε(ν) την δεξιαν αυτου επ εμε λεγων μη φοβου εγω ειμι ο πρωτος και ο εσχατος 1,18 και ο ζων και εγενομην νεκρος και ιδου ζων ειμι εις τους αιωνας των αιωνων αμην και εχω τας κλειδας του θανατου και του αδου 1,19 γραψον ουν α ειδες και α εισι(ν) και α μελλει γινεσθαι μετα ταυτα 1,20 το μυστηριον των επτα αστερων ων ειδες επι της δεξιας μου και τας επτα λυχνιας τας χρυσας οι επτα αστερες αγγελοι των επτα εκκλησιων εισι(ν) και αι λυχνιαι αι επτα επτα εκκλησιαι εισι(ν) 2,1 τω αγγελω της εν εφεσω εκκλησιας γραψον ταδε λεγει ο κρατων τους επτα αστερας εν τη δεξια αυτου ο περιπατων εν μεσω των επτα λυχνιων των χρυσων 2,2 οιδα τα εργα σου και τον κοπον σου και την υπομονην σου και οτι ου δυνη βαστασαι κακους και επειρασας τους λεγοντας εαυτους αποστολους ειναι και ουκ εισι(ν) και ευρες αυτους ψευδεις 2,3 και υπομονην εχεις και εβαστασας δια το ονομα μου και ουκ εκοπιασας 2,4 αλλα εχω κατα σου οτι την αγαπην σου την πρωτην αφηκας 2,5 μνημονευε ουν ποθεν πεπτωκας και μετανοησον και τα πρωτα εργα ποιησον ει δε μη ερχομαι σοι ταχυ και κινησω την λυχνιαν σου εκ του τοπου αυτης εαν μη μετανοησης 2,6 αλλα τουτο εχεις οτι μισεις τα εργα των νικολαιτων α καγω μισω 2,7 ο εχων ους ακουσατω τι το πνα̅ λεγει ταις εκκλησιαις τω νικωντι δωσω αυτω φαγειν εκ του ξυλου της ζωης ο εστιν εν τω παραδεισω του θυ̅ μου 2,8 και τω αγγελω της εν σμυρνη εκκλησιας γραψον ταδε λεγει ο πρωτος και ο εσχατος εγενετο νεκρος και εζησεν 2,9 οιδα σου τα εργα και την θλιψιν και την πτωχειαν αλλα πλουσιος ει και την βλασφημιαν εκ των λεγοντων ιουδαιους ειναι εαυτους και ουκ εισιν αλλα συναγωγη του σατανα 2,10 μη δεν φοβου α μελλεις παθειν ιδου δη μελλει βαλειν ο διαβολος εξ υμων εις φυλακην ινα πειρασθητε και εξετε θλιψιν ημερας δεκα γινου πιστος αχρι θανατου και δωσω σοι τον στεφανον της ζωης 2,11 ο εχων ους ακουσατω τι το πνα̅ λεγει ταις εκκλησιαις ο νικων ου μη αδικηθη εκ του θανατου του δευτερου 2,12 και τω αγγελω της εν περγαμω εκκλησιας γραψον ταδε λεγει ο εχων την ρομφαιαν την διστομον την οξειαν 2,13 οιδα τα εργα σου και που κατοικεις οπου ο θρονος του σατανα και κρατεις το ονομα μου και ουκ ηρνησω την πιστιν μου εν ταις ημεραις αις αντ[ε]ιπας ο μαρτυς μου ο πιστος ος απεκτανθη παρ υμιν οπου ο σατανας κατοικει 2,14 αλλα εχω κατα σου ολιγα οτι εχεις εκει κρατουντας την διδαχην βαλααμ ος εδιδαξε(ν) τον βαλα[α]κ βαλειν σκανδαλον ενωπιον των υιων ιηλ̅ και φαγειν ειδωλοθυτα και πορνευσαι 2,15 ουτως εχεις και συ κρατουντας την διδαχην νικολαιτων ομοιως 2,16 μετανοησον ουν ει δε μη ερχομαι σοι ταχυ και πολεμησω μετ αυτων εν τη ρομφαια του στοματος μου 2,17 ο εχων ους ακουσατω τι το πνα̅ λεγει ταις εκκλησιαις τω νικωντι δωσω αυτω του μαννα του κεκρυμμενου και δωσω αυτω ψηφον λευκην και επι την ψηφον ονομα καινον γεγραμμενον ο ουδεις οιδεν ει μη ο λαμβανων 2,18 και τω αγγελω της εν θυατειρη/θυατειροις εκκλησιας γραψον ταδε λεγει ο υιος του θυ̅ ο εχων τους οφθαλμους αυτου ως φλογα πυρος και οι ποδες αυτου ομοιοι χαλκολιβανω 2,19 οιδα σου τα εργα και την αγαπην και την πιστιν και την διακονιαν και την υπομονην σου και τα εργα σου τα εσχατα πλειονα των πρωτων 2,20 αλλα εχω κατα σου οτι αφεις την γυναικα σου ιεζαβελ η λεγει εαυτην προφητιν και διδασκει και πλανα τους εμους δουλους πορνευσαι και φαγειν ειδωλοθυτα 2,21 και εδωκα αυτη χρονον ινα μετανοηση και ου θελει μετανοησαι εκ της πορνειας αυτης 2,22 ιδου βαλλω αυτην εις κλινην και τους μοιχευοντας μετ αυτης εις θλιψιν μεγαλην εαν μη μετανοησωσιν εκ των εργων αυτης 2,23 και τα τεκνα αυτης αποκτενω εν θανατω και γνωσονται πασαι αι εκκλησιαι οτι εγω ειμι ο ερευνων νεφρους και καρδιας και δωσω υμιν εκαστω κατα τα εργα υμων 2,24 υμιν δε λεγω τοις λοιποις τοις εν θυατειροις οσοι ουκ εχουσι(ν) την διδαχην ταυτην οιτινες ουκ εγνωσαν τα βαθεα του σατανα ως λεγουσιν ου βαλλω εφ υμας αλλο βαρος 2,25 πλην ο εχετε κρατησατε αχρις ου ανοιξω 2,26 και ο νικων και ο τηρων αχρι τελους τα εργα μου δωσω αυτω εξουσιαν επι των εθνων 2,27 και ποιμανει αυτους εν ραβδω σιδηρα ως τα σκευη τα κεραμικα συντριβησεται ως καγω ειληφα παρα του πρς̅ μου 2,28 και δωσω αυτω τον αστερα τον πρωινον 2,29 ο εχων ους ακουσατω τι το πνα̅ λεγει ταις εκκλησιαις 3,1 και τω αγγελω της εν σαρδεσιν εκκλησιας γραψον ταδε λεγει ο εχων τα επτα πνευματα του θυ̅ και τους επτα αστερας οιδα σου τα εργα οτι ονομα εχεις και ζης και νεκρος ει 3,2 γινου γρηγορων και στηρισον/τηρησον τα λοιπα α ημελλες/εμελλες αποβαλλειν ου γαρ ευρηκα σου τα εργα πεπληρωμενα ενωπιον του θυ̅ μου 3,3 μνημονευε ουν πως ειληφας και μετανοησον εαν ουν μη γρηγορησης ηξω επι σε ως κλεπτης και ου μη γνωση ποιαν ωραν ηξω επι σε 3,4 αλλ ολιγα εχεις ονοματα εν σαρδεσιν α ουκ εμολυναν τα ιματια αυτων και περιπατησουσι(ν) μετ εμου εν λευκοις οτι αξιοι εισιν 3,5 ο νικων ουτως/ουτος περιβαλειται εν ιματιοις λευκοις και ου μη εξαλειψω το ονομα αυτου εκ της βιβλου της ζωης και ομολογησω το ονομα αυτου ενωπιον του πρς̅ μου και ενωπιον των αγγελων αυτου 3,6 ο εχων ους ακουσατω τι το πνα̅ λεγει ταις εκκλησιαις 3,7 και τω αγγελω της εν φιλαδελφ[ε]ια εκκλησιας γραψον ταδε λεγει ο αγιος ο αληθινος ο εχων την κλειν του δαδ̅ ο ανοιγων και ουδεις κλεισει αυτην ει μη ο ανοιγων και ουδεις ανοιξει 3,8 οιδα σου τα εργα ιδου δεδωκα ενωπιον σου θυραν ανεωγμενην ην ουδεις δυναται κλεισαι αυτην οτι μικραν εχεις δυναμιν και ετηρησας μου τον λογον και ουκ ηρνησω το ονομα μου 3,9 ιδου διδωμι εκ της συναγωγης του σατανα των λεγοντων εαυτους ιουδαιους ειναι και ουκ εισιν αλλα ψευδονται ιδου ποιησω αυτους ινα ηξωσι(ν) και προσκυνησωσιν ενωπιον των ποδων σου και γνωσιν οτι ηγαπησα σε 3,10 οτι ετηρησας τον λογον της υπομονης μου καγω σε τηρησω εκ της ωρας του πειρασμου της μελλουσης ερχεσθαι επι της οικουμενης ολης πειρασαι τους κατοικουντας επι της γης 3,11 ερχομαι ταχυ κρατει ο εχεις ινα μηδεις λαβη τον στεφανον σου 3,12 ο νικων ποιησω αυτον στυλον εν τω ναω του θυ̅ μου και εξω ου μη εξελθη ετι και γραψω επ αυτον το ονομα του θυ̅ μου και το ονομα της πολεως του θυ̅ μου της καινης ιλημ̅ η καταβαινει απο/εκ του ουνου̅ απο του θυ̅ μου και το ονομα το καινον 3,13 ο εχων ους ακουσατω τι το πνα̅ λεγει ταις εκκλησιαις 3,14 και τω αγγελω της εν λαοδικεια εκκλησιας γραψον ταδε λεγει ο αμην ο μαρτυς ο πιστος και αληθινος η αρχη της κτισεως του θυ̅ 3,15 οιδα σου τα εργα οτι ουτε ψυχρος ει ουτε ζεστος οφελον ψυχρος ης η ζεστος 3,16 ουτως οτι χλιαρος ει και ου ζεστος ουτε ψυχρος μελλω σε εμεσαι εκ του στοματος μου 3,17 οτι λεγεις πλουσιος ειμι και πεπλουτηκα και ουδενος χρειαν εχω και ουκ οιδας οτι συ ει ο ταλαιπωρος και ο ελεεινος και πτωχος και τυφλος και γυμνος 3,18 συμβουλευω σοι αγορασαι χρυσιον παρ εμου πεπυρωμενον εκ πυρος ινα πλουτησης και ιματια λευκα ινα περιβαλη και μη φανερωθη η αισχυνη της γυμνοτητος σου και κολλυριον ινα εγχριση τους οφθαλμους σου ινα βλεπης 3,19 εγω οσους εαν φιλω ελεγχω και παιδευω ζηλευε ουν και μετανοησον 3,20 ιδου εστηκα επι την θυραν και κρουω εαν τις ακουση της φωνης μου και ανοιξη την θυραν και εισελευσομαι προς αυτον και δειπνησω μετ αυτου και αυτος μετ εμου 3,21 ο νικων δωσω αυτω καθισαι μετ εμου εν τω θρονω μου ως καγω ενικησα και εκαθισα μετα του πρς̅ μου εν τω θρονω αυτου 3,22 ο εχων ους ακουσατω τι το πνα̅ λεγει ταις εκκλησιαις 4,1 μετα ταυτα ειδον και ιδου θυρα ανεωγμενη εν τω ουνω̅ και η φωνη η πρωτη ην ηκουσα ως σαλπιγγος λαλουσης μετ εμου λεγων αναβα ωδε και δειξω σοι α δει γενεσθαι μετα ταυτα 4,2 ευθεως εγενομην εν πνι̅ και ιδου θρονος εκειτο εν τω ουνω̅ και επι τον θρονον καθημενος 4,3 ομοιος ορασει λιθω ιασπιδι και σαρδ[ε]ιω και ιρις κυκλοθεν του θρονου ομοιως ορασις σμαραγδινων 4,4 κυκλοθεν/κυκλωθεν του θρονου θρονοι κδ̅/εικοσιτεσσαρες και επι τους θρονους τους κδ̅/εικοσιτεσσαρας πρεσβυτερους καθημενους περιβεβλημενους εν ιματιοις λευκοις και επι τας κεφαλας αυτων στεφανους χρυσους 4,5 και εκ του θρονου εκπορευονται αστραπαι και φωναι και βρονται και επτα λαμπαδες πυρος καιομεναι ενωπιον του θρονου αυτου αι εισιν επτα πνατα̅ του θυ̅ 4,6 και ενωπιον του θρονου ως θαλασσα υαλινη ομοια κρυσταλλω και εν μεσω του θρονου και κυκλω του θρονου τεσσαρα ζωα γεμοντα οφθαλμων εμπροσθεν και οπισθεν 4,7 και το ζωον το πρωτον ομοιον λεοντι και το δευτερον ζωον ομοιον μοσχω και το τριτον ζωον εχον προσωπον ανου̅ και το τεταρτον ομοιον αετω πετομενω 4,8 και τεσσαρα ζωα εν καθ εν εχον ανα πτερυγας εξ κυκλοθεν και εσωθεν γεμουσιν οφθαλμων και αναπαυσιν ουκ εχουσιν ημερας και νυκτος λεγοντες αγιος αγιος αγιος αγιος αγιος αγιος αγιος αγιος αγιος κς̅ ο θς̅ ο παντοκρατωρ ο ην και ο ων και ο ερχομενος 4,9 και οταν δωσι(ν) τα ζωα δοξαν και τιμην και ευχαριστιαν τω καθημενω επι του θρονου τω ζωντι εις τους αιωνας των αιωνων 4,10 πεσουνται οι κδ̅ πρεσβυτεροι ενωπιον του καθημενου επι του θρονου και προσκυνησουσι(ν) τω ζωντι εις τους αιωνας των αιωνων και βαλουσι(ν) τους στεφανους αυτων ενωπιον του θρονου λεγοντες 4,11 αξιος ει ο κς̅ και ο θς̅ ημων ο αγιος λαβειν την δοξαν και την τιμην και την δυναμιν οτι συ εκτισας παντα και δια το θελημα σου ησαν και εκτισθησαν 5,1 και ειδον επι την δεξιαν του καθημενου επι του θρονου βιβλιον γεγραμμενον εσωθεν και εξωθεν κατεσφραγισμενον σφραγισιν επτα 5,2 και ειδον αγγελον ισχυρον κηρυσσοντα εν φωνη μεγαλη τις αξιος εστιν ανοιξαι το βιβλιον και λυσαι τας σφραγιδας αυτου 5,3 και ουδεις εδυνατο εν τω ουνω̅ ανω ουτε επι της γης ουτε υποκατω της γης ανοιξαι το βιβλιον ουτε βλεπειν αυτο 5,4 και εγω εκλαιον πολυ οτι ουδεις αξιος ευρεθη ανοιξαι το βιβλιον ουτε βλεπειν αυτο 5,5 και εις εκ των πρεσβυτερων λεγει μοι μη κλαιε ιδου ενικησεν ο λεων ο εκ της φυλης ιουδα η ριζα δαδ̅ ο ανοιγων το βιβλιον και τας επτα σφραγιδας αυτου 5,6 και ειδον εν μεσω του θρονου και των τεσσαρων ζωων και εν μεσω των πρεσβυτερων αρνιον εστηκος ως εσφαγμενον εχον κερατα επτα και οφθαλμους επτα α εισι(ν) τα επτα πνατα̅ του θυ̅ αποστελλομενα εις πασαν την γην 5,7 και ηλθε(ν) και ειληφεν εκ της δεξιας του καθημενου επι του θρονου 5,8 και οτε ελαβε(ν) το βιβλιον τα τεσσαρα ζωα και οι κδ̅ πρεσβυτεροι επεσον ενωπιον του αρνιου εχοντες εκαστος κιθαραν και φιαλας χρυσας γεμουσας θυμιαματων αι εισι(ν) προσευχαι/προσευχων των αγιων 5,9 και αδουσιν ωδην καινην λεγοντες αξιος ει λαβειν το βιβλιον και ανοιξαι τας σφραγιδας αυτου οτι εσφαγης και ηγορασας τω θω̅ ημας εν τω αιματι σου εκ πασης φυλης και γλωσσης και λαου και εθνους 5,10 και εποιησας αυτους τω θω̅ ημων βασιλεις και ιερεις και βασιλευ[σ]ουσιν επι της γης 5,11 και ειδον και ηκουσα ως φωνην αγγελων πολλων κυκλω του θρονου και των ζωων και των πρεσβυτερων και ην ο αριθμος αυτων μυριαδες μυριαδων και χιλιαδες χιλιαδων 5,12 λεγοντες φωνη μεγαλη αξιον εστι(ν) το αρνιον το εσφαγμενον λαβειν την δυναμιν και τον πλουτον και σοφιαν και ισχυν και τιμην και δοξαν και ευλογιαν 5,13 και παν κτισμα ο εν τω ουνω̅ και επι της γης και υποκατω της γης και επι της θαλασσης εστι(ν) και τα εν αυτοις παντας ηκουσα λεγοντας τω καθημενω επι τω θρονω και τω αρνιω η ευλογια και η τιμη και η δοξα και το κρατος εις τους αιωνας των αιωνων αμην 5,14 και τα τεσσαρα ζωα λεγοντα το αμην και οι πρεσβυτεροι επεσον και προσεκυνησαν 6,1 και ειδον οτι ηνοιξε(ν) το αρνιον μιαν εκ των επτα σφραγιδων και ηκουσα ενος εκ των τεσσαρων ζωων λεγοντος ως φωνη βροντης ερχου και ιδε 6,2 και ιδου ιππος λευκος και ο καθημενος επ αυτον εχων τοξον και εδοθη αυτω στεφανος και εξηλθε(ν) νικων και ινα νικηση 6,3 και οτε ηνοιξε(ν) την δευτεραν σφραγιδα ηκουσα του δευτερου ζωου λεγοντος ερχου 6,4 και εξηλθεν αλλος ιππος πυρος και τω καθημενω επ αυτον εδοθη αυτω λαβειν την ειρηνην εκ της γης ινα αλληλους σφαξωσι(ν) και εδοθη αυτω μαχαιρα μεγαλη 6,5 και οτε ηνοιξε(ν) την σφραγιδα την τριτην ηκουσα του τριτου ζωου λεγοντος ερχου και ιδε και ιδου ιππος μελας και ο καθημενος επ αυτον εχων ζυγον εν τη χειρι αυτου 6,6 και ηκουσα φωνην εν μεσω των τεσσαρων ζωων λεγουσαν χοινιξ σιτου δηναριου και τρεις χοινικες κριθης δηναριου και το ελαιον και τον οινον μη αδικησης 6,7 και οτε ηνοιξε(ν) την σφραγιδα την τεταρτην ηκουσα του τεταρτου ζωου λεγοντος ερχου και ιδε 6,8 και ιδου ιππος χλωρος και ο καθημενος επανω αυτου ονομα αυτω ο θανατος και ο αδης ηκολουθει αυτω και εδοθη αυτω εξουσια επι το τεταρτον της γης αποκτειναι εν ρομφαια και εν λιμω και εν θανατω και υπο των θηριων της γης 6,9 και οτε ηνοιξε(ν) την πεμπτην σφραγιδα ειδον υποκατω του θυσιαστηριου τας ψυχας των εσφαγμενων δια τον λογον του θυ̅ και δια την μαρτυριαν του αρνιου ην ειχον 6,10 και εκραξαν φωνην μεγαλην λεγοντες εως ποτε ο δεσποτης ο αγιος και αληθινος ου κρινεις και εκδικεις το αιμα ημων εκ των κατοικουντων επι της γης 6,11 και εδοθη αυτοις στολη λευκη και ερρεθη αυτοις ινα αναπαυσωνται ετι χρονον εως πληρωσωσι(ν) και οι συνδουλοι αυτων και οι αδελφοι αυτων και οι μελλοντες αποκτενεσθαι ως και αυτοι 6,12 και ειδον οτε ηνοιξε(ν) την σφραγιδα την εκτην και σεισμος μεγας εγενετο και ο ηλιος μελας εγενετο ως σακκος τριχινος και η σεληνη ολη εγενετο ως αιμα 6,13 και οι αστερες του ουνου̅ επεσον εις την γην ως συκη βαλουσα τους ολυνθους αυτης υπο ανεμου μεγαλου σειομενη 6,14 και ο ουνος̅ απεχωρισθη ως βιβλιον ελισσομενος και παν ορος και νησος εκ των τοπων αυτων εκινηθησαν 6,15 και οι βασιλεις της γης και οι μεγιστανες και οι χιλιαρχοι και οι πλουσιοι και οι ισχυροι και πας δουλος και ελευθερος εκρυψαν εαυτους εις τα σπηλαια και εις τας πετρας των ορεων 6,16 και λεγουσι(ν) τοις ορεσι(ν) και ταις πετραις πεσετε εφ ημας και κρυψατε ημας απο προσωπου του καθημενου επι τω θρονω και απο της οργης του αρνιου 6,17 οτι ηλθεν η ημερα η μεγαλη της οργης αυτου και τις δυναται σταθηναι 7,1 και μετα τουτο ειδον τεσσαρας αγγελους εστωτας επι τας τεσσαρας γωνιας της γης κρατουντας τους τεσσαρας ανεμους της γης ινα μη πνεη ανεμος επι της γης μητε επι της θαλασσης μητε επι τι δενδρον 7,2 και ειδον αλλον αγγελον αναβαινοντα απο ανατολης ηλιου εχοντα σφραγιδα θυ̅ ζωντος και εκραξε(ν) φωνη μεγαλη τοις τεσσαρσιν αγγελοις οις εδοθη αυτοις αδικησαι την γην και την θαλασσαν 7,3 λεγων μη αδικησητε την γην μητε την θαλασσαν μητε τα δενδρα αχρις ου σφραγισωμεν τους δουλους του θυ̅ ημων επι των μετωπων αυτων 7,4 και ηκουσα τον αριθμον των εσφραγισμενων εκατον και τεσσαρακοντα τεσσαρες χιλιαδες εσφραγισμενων εκ πασης φυλης υιων ιηλ̅ 7,5 εκ φυλης ιουδα δωδεκα/ιβ̅ χιλιαδες εσφραγισμεναι εκ φυλης ρουβιμ ιβ̅/δωδεκα χιλιαδες εκ φυλης γαδ ιβ̅/δωδεκα χιλιαδες 7,6 εκ φυλης ασηρ ιβ̅/δωδεκα χιλιαδες εκ φυλης νεφθαλειμ ιβ̅ χιλιαδες εκ φυλης μανασση ιβ̅ χιλιαδες 7,7 εκ φυλης συμεων ιβ̅ χιλιαδες εκ φυλης λευι ιβ̅/δωδεκα χιλιαδες εκ φυλης ισαχαρ ιβ̅ χιλιαδες 7,8 εκ φυλης ζαβουλων ιβ̅ χιλιαδες εκ φυλης ιωσηφ ιβ̅ χιλιαδες εκ φυλης βενιαμιν ιβ̅/δωδεκα χιλιαδες εσφραγισμεναι 7,9 μετα ταυτα ειδον και ιδου οχλος πολυς ον αριθμησαι ουδεις εδυνατο εκ παντος εθνους και φυλων και λαων [και] γλωσσων εστωτας ενωπιον του θρονου και ενωπιον του αρνιου περιβεβλημενους στολας λευκας και φοινικας εν ταις χερσιν αυτων 7,10 και κραζουσι(ν) φωνη μεγαλη λεγοντες η σρια̅ τω θω̅ ημων τω καθημενω επι τω θρονω και τω αρνιω 7,11 και παντες οι αγγελοι ειστηκεισαν κυκλω του θρονου και των πρεσβυτερων και των τεσσαρων ζωων και επεσον ενωπιον του θρονου αυτου επι τα προσωπα αυτων και προσεκυνησαν τω θω̅ 7,12 λεγοντες αμην η ευλογια και η δοξα και η σοφια και η ευχαριστια και η τιμη και η δυναμις και η ισχυς τω θω̅ ημων εις τους αιωνας των αιωνων αμην 7,13 και απεκριθη εις εκ των πρεσβυτερων λεγων μοι ουτοι οι περιβεβλημενοι τας στολας τας λευκας τινες εισι(ν) και ποθεν ηλθον 7,14 και ειπον αυτω κυριε μου συ οιδας και ειπε(ν) μοι ουτοι εισιν οι ερχομενοι εκ της θλιψεως της μεγαλης και επλατυναν τας στολας αυτων και ελευκαναν εν τω αιματι του αρνιου 7,15 δια τουτο εισιν ενωπιον του θρονου του θυ̅ και λατρευουσιν αυτω ημερας και νυκτος εν τω ναω αυτου και ο καθημενος επι τω θρονω σκηνωσει επ αυτους 7,16 ου πεινασουσιν ετι ουδε διψησουσιν ετι ουδ ου μη πεση επ αυτους ο ηλιος ουδε παν καυμα 7,17 οτι το αρνιον το αναμεσον του θρονου ποιμαινει αυτους και οδηγει αυτους επι ζωης πηγας υδατων και εξαλειψει ο θς̅ παν δακρυον εκ των οφθαλμων αυτων 8,1 και οτε ηνοιξε(ν) την σφραγιδα την εβδομην εγενετο σιγη εν τω ουνω̅ ως ημιωριον 8,2 και ειδον τους επτα αγγελους οι ενωπιον του θυ̅ εστηκασι(ν) και εδοθησαν αυτοις επτα σαλπιγγες 8,3 και αλλος αγγελος ηλθε(ν) και εσταθη επι του θυσιαστηριου εχων λιβανωτον χρυσουν και εδοθη αυτω θυμιαματα πολλα ινα δωση/δωσει ταις προσευχαις των αγιων παντων επι το θυσιαστηριον το χρυσουν το ενωπιον του θρονου 8,4 και ανεβη ο καπνος των θυμιαματων ταις προσευχαις των αγιων εκ χειρος του αγγελου ενωπιον του θυ̅ 8,5 και ειληφεν ο αγγελος τον λιβανωτον και εγεμισεν αυτον εκ του πυρος του θυσιαστηριου και εβαλεν εις την γην και εγενοντο βρονται και φωναι και αστραπαι και σεισμος 8,6 και οι επτα αγγελοι οι εχοντες τας επτα σαλπιγγας ητοιμασαν εαυτους ινα σαλπισωσι(ν) 8,7 και ο πρωτος εσαλπισε(ν) και εγενετο χαλαζα και πυρ μεμιγμενα εν αιματι και εβληθη εις την γην και το τριτον της γης κατεκαη και το τριτον των δενδρων κατεκαη και πας χορτος χλωρος κατεκαη 8,8 και ο δευτερος αγγελος εσαλπισε(ν) και ως ορος μεγα καιομενον εβληθη εις την θαλασσαν και εγενετο το τριτον της θαλασσης αιμα 8,9 και απεθανε(ν) το τριτον των κτισματων εν τη θαλασση τα εχοντα ψυχας και το τριτον των πλοιων διεφθαρη 8,10 και ο τριτος αγγελος εσαλπισε(ν) και επεσεν εκ του ουνου̅ αστηρ μεγας καιομενος ως λαμπας και επεσεν επι το τριτον των ποταμων και επι τας πηγας των υδατων 8,11 και το ονομα του αστερος λεγεται ο αψινθος και εγενετο το τριτον των υδατων εις αψινθον και πολλοι των ανων̅ απεθανον εκ των υδατων οτι επικρανθησαν 8,12 και ο τεταρτος αγγελος εσαλπισε(ν) και επληγη το τριτον του ηλιου και το τριτον της σεληνης και το τριτον των αστερων ινα σκοτισθη το τριτον αυτων και το τριτον αυτης μη φανη η ημερα και η νυξ ομοιως 8,13 και ειδον και ηκουσα ενος αετου πετομενου εν μεσουρανηματι λεγοντος φωνη μεγαλη ουαι ουαι ουαι τους κατοικουντας επι της γης εκ των λοιπων φωνων της σαλπιγγος των τριων αγγελων των μελλοντων σαλπιζειν 9,1 και ο πεμπτος αγγελος εσαλπισε(ν) και ειδον αστερα εκ του ουνου̅ πεπτωκοτα εις την γην και εδοθη αυτω η κλεις του φρεατος της αβυσσου 9,2 και ανεβη καπνος εκ του φρεατος ως καπνος καμινου καιομενης και εσκοτισθη ο ηλιος και ο αηρ εκ του καπνου του φρεατος 9,3 και εκ του καπνου εξηλθον ακριδες εις την γην και εδοθη αυταις εξουσια ως εχουσιν εξουσιαν οι σκορπιοι της γης 9,4 και ερρεθη αυταις ινα μη αδικησωσι(ν) τον χορτον της γης ουδε παν χλωρον ουδε παν δενδρον ει μη τους ανους̅ οιτινες ουκ εχουσι(ν) την σφραγιδα του θυ̅ επι των μετωπων αυτων 9,5 και εδοθη αυταις ινα μη αποκτεινωσιν αυτους αλλ ινα βασανισθωσι(ν) μηνας πεντε και ο βασανισμος αυτων ως βασανισμος σκορπιου οταν παιση ανον̅ 9,6 και εν ταις ημεραις εκειναις ζητησουσιν/ζητουσιν οι ανοι̅ τον θανατον και ου μη ευρησουσιν αυτον και επιθυμησουσιν αποθανειν και φευξεται απ αυτων ο θανατος 9,7 και τα ομοιωματα των ακριδων ομοια ιπποις ητοιμασμενοις εις πολεμον και επι τας κεφαλας αυτων ως στεφανοι χρυσοι και τα προσωπα αυτων ως προσωπα ανων̅ 9,8 και ειχον τριχας ως τριχας γυναικων και οι οδοντες αυτων ως λεοντων ησαν 9,9 και ειχον θωρακας ως θωρακας σιδηρους και η φωνη των πτερυγων αυτων ως φωνη αρματων ιππων πολλων τρεχοντων εις πολεμον 9,10 και εχουσιν ουρας ομοιας σκορπιοις και κεντρα και εν ταις ουραις αυτων εξουσιαν εχουσι(ν) του αδικησαι τους ανους̅ μηνας πεντε 9,11 εχουσαι βασιλεα επ αυτων αγγελον της αβυσσου ονομα αυτω εβραιστι αβ[β]ααδδων εν δε τη ελληνικη ονομα εχει απολλυων 9,12 η ουαι η μια απηλθεν ιδου ερχεται ετι δυο ουαι 9,13 μετα ταυτα και ο εκτος αγγελος εσαλπισε(ν) και ηκουσα φωνην μιαν εκ των τεσσαρων κερατων του θυσιαστηριου του χρυσου του ενωπιον του θυ̅ 9,14 λεγοντος τω εκτω αγγελω ο εχων την σαλπιγγα λυσον τους τεσσαρας αγγελους τους δεδεμενους επι τω ποταμω τω μεγαλω ευφρατη 9,15 και ελυθησαν οι τεσσαρες αγγελοι οι ητοιμασμενοι εις την ωραν και εις την ημεραν και μηνα και ενιαυτον ινα αποκτεινωσι(ν) το τριτον των ανων̅ 9,16 και ο αριθμος των στρατευματων του ιππου μυριαδες μυριαδων ηκουσα τον αριθμον αυτων 9,17 και ουτως ειδον τους ιππους εν τη ορασει και τους καθημενους επ αυτων εχοντας θωρακας πυρινους και υακινθινους και θειωδεις και αι κεφαλαι των ιππων ως κεφαλαι λεοντων και εκ των στοματων αυτων εκπορευεται πυρ και καπνος και θειον 9,18 απο των τριων πληγων τουτων απεκτανθησαν το τριτον των ανων̅ απο του πυρος και του καπνου και του θειου του εκπορευομενου εκ των στοματων αυτων 9,19 η γαρ εξουσια των ιππων εν τω στοματι αυτων εστι(ν) και εν ταις ουραις αυτων αι γαρ ουραι αυτων ομοιαι οφεων εχουσαι κεφαλας και εν αυταις αδικουσι(ν) 9,20 και οι λοιποι των ανων̅ οι ουκ απεκτανθησαν εν ταις πληγαις ταυταις ου μετενοησαν εκ των εργων των χειρων αυτων ινα μη προσκυνησωσι(ν) τα δαιμονια και τα ειδωλα τα χρυσα και τα αργυρα και τα λιθινα και τα ξυλινα α ουτε βλεπειν δυναται ουτε ακουειν ουτε περιπατειν 9,21 και ου μετενοησαν εκ των φονων αυτων ουτε εκ των φαρμακων αυτων ουτε εκ της πορνειας αυτων ουτε εκ των κλεμματων αυτων 10,1 και ειδον αγγελον ισχυρον καταβαινοντα εκ του ουνου̅ περιβεβλημενον νεφελην και η ιρις επι της κεφαλης αυτου και το προσωπον αυτου ως ο ηλιος και οι ποδες αυτου ως στυλοι πυρος 10,2 και εχων εν τη χειρι αυτου βιβλιον ανεωγμενον και εθηκε(ν) τον ποδα αυτου τον δεξιον επι της θαλασσης τον δε ευωνυμον επι της γης 10,3 και εκραξε(ν) φωνη μεγαλη ωσπερ λεων μυκαται και οτε εκραξεν ελαλησαν αι επτα βρονται τας εαυτων φωνας 10,4 και οτε ελαλησαν αι επτα βρονται ημελλον/εμελλον γραφειν και ηκουσα φωνην εκ του ουνου̅ λεγουσαν σφραγισον α ελαλησαν αι επτα βρονται και μη αυτα γραψης 10,5 και ο αγγελος ον ειδον εστωτα επι της θαλασσης και επι της γης ηρε(ν) την χειρα αυτου την δεξιαν εις τον ουνον̅ 10,6 και ωμοσε(ν) τω ζωντι εις τους αιωνας των αιωνων ος εκτισε(ν) τον ουνον̅ και τα εν αυτω και την γην και τα εν αυτη και την θαλασσαν και τα εν αυτη οτι χρονος ουκ ετι εσται 10,7 αλλ εν ταις ημεραις της φωνης του εβδομου αγγελου οταν μελλη σαλπιζειν και ετελεσθη το μυστηριον του θυ̅ ως ευηγγελισε(ν) τους δουλους αυτου τους προφητας 10,8 και η φωνη ην ηκουσα εκ του ουνου̅ παλιν λαλουσα μετ εμου και λεγουσα υπαγε λαβε το βιβλιδαριον το ανεωγμενον εν τη χειρι του αγγελου του εστωτος επι της θαλασσης και επι της γης 10,9 και απηλθον προς τον αγγελον λεγων αυτω δουναι μοι το βιβλιδαριον και λεγει μοι λαβε και καταφαγε αυτο και πικρανει σου την κοιλιαν αλλ εν τω στοματι σου εσται γλυκυ ως μελι 10,10 και ελαβον το βιβλιον εκ της χειρος του αγγελου και κατεφαγον αυτο και ην εν τω στοματι μου ως μελι γλυκυ και οτε εφαγον αυτο επικρανθη η κοιλια μου 10,11 και λεγουσι(ν) μοι δει σε παλιν προφητευσαι επι λαοις και επι εθνεσι(ν) και γλωσσαις και βασιλευσι(ν) πολλοις 11,1 και εδοθη μοι καλαμος ομοιος ραβδω λεγων εγειραι/εγειρε και μετρησον τον ναον του θυ̅ και το θυσιαστηριον και τους προσκυνουντας εν αυτω 11,2 και την αυλην την εξωθεν του ναου εκβαλε εξω και μη αυτην μετρησης οτι εδοθη τοις εθνεσι(ν) και την πολιν την αγιαν πατησουσι(ν) μηνας τεσσαρακοντα και δυο 11,3 και δωσω τοις δυσι(ν) μαρτυσι(ν) μου και προφητευσουσιν ημερας χιλιας διακοσιας εξηκοντα περιβεβλημενοι σακκους 11,4 ουτοι εισιν αι δυο ελαιαι και αι δυο λυχνιαι αι ενωπιον του κυ̅ της γης εστωτες 11,5 και ει τις αυτους θελει αδικησαι πυρ εκπορευεται εκ του στοματος αυτων και κατεσθιει τους εχθρους αυτων και ει τις θελει αυτους αδικησαι ουτως δει αυτον αποκτανθηναι 11,6 ουτοι εχουσι(ν) τον ουνον̅ εξουσιαν κλεισαι ινα μη υετος βρεχη τας ημερας της προφητειας αυτων και εξουσιαν εχουσιν επι των υδατων στρεφειν αυτα εις αιμα και παταξαι την γην οσακις εαν θελησωσιν εν παση πληγη 11,7 και οταν τελεσωσι(ν) την μαρτυριαν αυτων το θηριον το αναβαινον εκ της αβυσσου ποιησει μετ αυτων πολεμον και νικησει αυτους και αποκτενει αυτους 11,8 και το πτωμα αυτων επι της πλατειας της πολεως της μεγαλης ητις καλειται πνικως̅ σοδομα και αιγυπτος οπου και ο κς̅ αυτων εστρωθη̅ 11,9 και βλεπουσιν εκ των λαων και φυλων και γλωσσων και εθνων το πτωμα αυτων ημερας τρεις ημισυ και τα πτωματα αυτων ουκ αφησουσι(ν) τεθηναι εις μνημα 11,10 και οι κατοικουντες επι της γης χαιρουσιν επ αυτοις και ευφρανθησονται και δωρα δωσουσιν αλληλοις οτι ουτοι οι δυο προφηται εβασανισαν τους κατοικουντας επι της γης 11,11 και μετα τας τρεις ημερας και ημισυ πνα̅ ζωης εκ του θυ̅ εισηλθεν εις αυτους και εστησαν επι τους ποδας αυτων και φοβος μεγας επεσεν επι τους θεωρουντας αυτους 11,12 και ηκουσα φωνην μεγαλην εκ του ουνου̅ λεγουσαν αυτοις αναβητε ωδε και ανεβησαν εις τον ουνον̅ εν τη νεφελη και εθεωρησαν αυτους οι εχθροι αυτων 11,13 εν εκεινη τη ημερα εγενετο σεισμος μεγας και το δεκατον της πολεως επεσε(ν) και απεκτανθησαν εν τω σεισμω ονοματα ανων̅ χιλιαδες επτα και οι λοιποι εμφοβοι εγενοντο και εδωκαν δοξαν τω θω̅ του ουνου̅ 11,14 η ουαι η δευτερα απηλθεν η ουαι η τριτη ιδου ερχεται ταχυ 11,15 και ο εβδομος αγγελος εσαλπισε(ν) και εγενοντο φωναι μεγαλαι εν τω ουνω̅ λεγοντες εγενετο η βασιλεια του κοσμου του κυ̅ ημων και του χυ̅ αυτου και βασιλευσει εις τους αιωνας των αιωνων 11,16 και οι κδ̅/εικοσιτεσσαρες πρεσβυτεροι οι ενωπιον του θρονου του θυ̅ οι καθηνται επι τους θρονους αυτων επεσον/επεσαν επι τα προσωπα αυτων και προσεκυνησαν τω θω̅ 11,17 λεγοντες ευχαριστουμεν σοι κε̅ ο θς̅ ο παντοκρατωρ ο ων και ο ην οτι ειληφας την δυναμιν σου την μεγαλην και εβασιλευσας 11,18 και τα εθνη ωργισθησαν και ηλθεν η οργη σου και ο καιρος των νεκρων κριθηναι και δουναι τον μισθον τοις δουλοις σου τοις προφηταις και τοις αγιοις και τοις φοβουμενοις το ονομα σου τοις μικροις και τοις μεγαλοις και διαφθειραι τους διαφθειροντας την γην 11,19 και ηνοιχθη ο ναος του θυ̅ εν τω ουνω̅ και ωφθη η κιβωτος της διαθηκης του κυ̅ εν τω ναω αυτου και εγενοντο αστραπαι και φωναι και βρονται και χαλαζα μεγαλη 12,1 και σημειον μεγα ωφθη εν τω ουνω̅ γυνη περιβεβλημενη τον ηλιον και η σεληνη υποκατω των ποδων αυτης και επι της κεφαλης αυτης στεφανος αστερων δωδεκα 12,2 και εν γαστρι εχουσα εκραζεν ωδινουσα και βασανιζομενη τεκειν 12,3 και ωφθη αλλο σημειον εν τω ουνω̅ και ιδου δρακων πυρος μεγας εχων κεφαλας επτα και κερατα δεκα και επι τας κεφαλας αυτου επτα διαδηματα 12,4 και η ουρα αυτου συρει το τριτον των αστερων του ουνου̅ και εβαλεν αυτους εις την γην και ο δρακων εστηκεν ενωπιον της γυναικος της μελλουσης τεκειν ινα οταν τεκη το τεκνον αυτης καταφαγη 12,5 και ετεκεν υιον αρρενα ος μελλει ποιμαινειν παντα τα εθνη εν ραβδω σιδηρα και ηρπασθη το τεκνον αυτης προς τον θν̅ και προς τον θρονον αυτου 12,6 και η γυνη εφυγεν εις την ερημον οπου εχει εκει τοπον ητοιμασμενον υπο του θυ̅ ινα εκει εκτρεφωσιν αυτην ημερας χιλιας διακοσιας εξηκοντα 12,7 και εγενετο πολεμος εν τω ουνω̅ ο μιχαηλ και οι αγγελοι αυτου πολεμησαι μετα του δρακοντος και ο δρακων επολεμησε(ν) και οι αγγελοι αυτου 12,8 και ουκ ισχυσεν ουδε τοπος ευρεθη αυτω ετι εν τω ουνω̅ 12,9 και εβληθη ο δρακων ο μεγας ο οφις ο αρχαιος ο καλουμενος διαβολος και σατανας ο πλανων την οικουμενην ολην εβληθη εις την γην και οι αγγελοι αυτου μετ αυτου εβληθησαν 12,10 και ηκουσα φωνην μεγαλην εν τω ουνω̅ λεγουσαν αρτι εγενετο η σρια̅ και η δυναμις και η βασιλεια του θυ̅ ημων και η εξουσια του χυ̅ αυτου οτι εβληθη ο κατηγορος των αδελφων ημων ο κατηγορων αυτων ενωπιον του θυ̅ ημων ημερας και νυκτος 12,11 και αυτοι ενικησαν αυτον δια το αιμα του αρνιου και δια τον λογον της μαρτυριας αυτων και ουκ ηγαπησαν την ψυχην αυτων αχρι θανατου 12,12 διατουτο ευφραινεσθε ουνοι̅ και οι εν αυτοις σκηνουντες ουαι τη γη και τη θαλασση οτι κατεβη ο διαβολος προς υμας εχων θυμον μεγαν ειδως οτι ολιγον καιρον εχει 12,13 και οτε ειδεν ο δρακων οτι εβληθη εις την γην εδιωξε(ν) την γυναικα ητις ετεκε(ν) τον αρρενα 12,14 και εδοθησαν τη γυναικι δυο πτερυγες του αετου του μεγαλου ινα πετηται εις την ερημον εις τον τοπον αυτης οπως τρεφηται εκει καιρον και καιρους και ημισυ καιρου απο προσωπου του οφεως 12,15 και εβαλεν ο οφις εκ του στοματος αυτου οπισω της γυναικος υδωρ ως ποταμον ινα αυτην ποταμοφορητον ποιηση 12,16 και εβοηθησεν η γη τη γυναικι και ηνοιξεν η γη το στομα αυτης και κατεπιε(ν) τον ποταμον ον εβαλεν ο δρακων εκ του στοματος αυτου 12,17 και ωργισθη ο δρακων επι τη γυναικι και απηλθε(ν) ποιησαι πολεμον μετα των λοιπων του σπερματος αυτης των τηρουντων τας εντολας του θυ̅ και εχοντων την μαρτυριαν ιυ̅ 12,18 και εσταθην επι την αμμον της θαλασσης 13,1 και ειδον εκ της θαλασσης θηριον αναβαινον εχον κερατα δεκα και κεφαλας επτα και επι των κερατων αυτου δεκα διαδηματα και επι τας κεφαλας αυτου ονοματα βλασφημιας 13,2 και το θηριον ο ειδον ην ομοιον παρδαλει και οι ποδες αυτου ως αρκου και το στομα αυτου ως στομα λεοντος και εδωκεν αυτω ο δρακων την δυναμιν αυτου και τον θρονον αυτου και εξουσιαν μεγαλην 13,3 και μιαν εκ των κεφαλων αυτου ωσει εσφαγμενην εις θανατον και η πληγη του θανατου αυτου εθεραπευθη και εθαυμασεν ολη η γη οπισω του θηριου 13,4 και προσεκυνησαν τω δρακοντι τω δεδωκοτι την εξουσιαν τω θηριω και προσεκυνησαν τω θηριω λεγοντες τις ομοιος τω θηριω τις δυνατος πολεμησαι μετ αυτου 13,5 και εδοθη αυτω στομα λαλουν μεγαλα και βλασφημιαν και εδοθη αυτω εξουσια πολεμον ποιησαι μηνας τεσσαρακονταδυο 13,6 και ηνοιξε(ν) το στομα αυτου εις βλασφημιαν προς τον θν̅ βλασφημησαι το ονομα αυτου και την σκηνην αυτου τους εν τω ουνω̅ σκηνουντας 13,7 και εδοθη αυτω ποιησαι πολεμον μετα των αγιων και νικησαι αυτους και εδοθη αυτω εξουσια επι πασαν φυλην και λαον και γλωσσαν και εθνος 13,8 και προσκυνησουσιν αυτον παντες οι κατοικουντες επι της γης ων ουτε γεγραπται το ονομα εν τω βιβλιω της ζωης του αρνιου του εσφαγμενου απο καταβολης κοσμου 13,9 ει τις εχει ους ακουσατω 13,10 ει τις εχει αιχμαλωσιαν υπαγει ει τις εν μαχαιρα δει αυτον αποκτανθηναι ωδε εστιν η υπομονη και η πιστις των αγιων 13,11 και ειδον αλλο θηριον αναβαινον εκ της γης και ειχε(ν) κερατα ομοια αρνιω και ελαλει ως δρακων 13,12 και την εξουσιαν του πρωτου θηριου πασαν ποιει ενωπιον αυτου και εποιει την γην και τους εν αυτη κατοικουντας ινα προσκυνησωσι(ν) το θηριον το πρωτον ου εθεραπευθη η πληγη του θανατου αυτου 13,13 και ποιει σημεια μεγαλα και πυρ ινα εκ του ουνου̅ καταβαινη επι την γην ενωπιον των ανων̅ 13,14 και πλανα τους εμους τους κατοικουντας επι της γης δια τα σημεια α εδοθη αυτω ποιησαι ενωπιον του θηριου λεγων τοις κατοικουσιν επι της γης ποιησαι εικονα τω θηριω ο ειχε(ν) πληγην και εζησεν απο της μαχαιρας 13,15 και εδοθη αυτω πνα̅ δουναι τη εικονι του θηριου ινα και λαληση η εικων του θηριου και ποιηση οσοι εαν μη προσκυνησωσι(ν) τη εικονι του θηριου αποκτανθωσι(ν) 13,16 και ποιει παντας τους μικρους και τους μεγαλους και τους πλουσιους και τους πτωχους και τους ελευθερους και τους δουλους ινα δωσωσιν/δωσουσιν αυτοις χαραγματα επι χειρος αυτων της δεξιας η επι το μετωπον αυτων 13,17 και ινα μη τις δυναται αγορασαι η πωλησαι ει μη ο εχων το χαραγμα το ονομα του θηριου η τον αριθμον του ονοματος αυτου 13,18 ωδε η σοφια εστιν ο εχων νουν ψηφισατω τον αριθμον του θηριου αριθμος γαρ ανου̅ εστιν ο αριθμος αυτου χξς̅ 14,1 και ειδον και ιδου το αρνιον εστηκος επι το ορος σιων και μετ αυτου αριθμος ρμδ̅ χιλιαδες εχουσαι το ονομα αυτου και το ονομα του πρς̅ αυτου γεγραμμενον επι των μετωπων αυτων 14,2 και ηκουσα φωνην εκ του ουνου̅ ως φωνην υδατων πολλων και ως φωνην βροντης μεγαλης και η φωνη ην ηκουσα ως κιθαρωδων κιθαριζοντων εν ταις κιθαραις αυτων 14,3 και αδουσιν ωδην καινην ενωπιον του θρονου και ενωπιον των τεσσαρων ζωων και των πρεσβυτερων και ουδε εις/ουδεις εδυνατο μαθειν την ωδην ει μη αι ρμδ̅ χιλιαδες οι ηγορασμενοι απο της γης 14,4 ουτοι εισιν οι μετα γυναικων ουκ εμολυνθησαν παρθενοι γαρ εισιν ουτοι εισιν οι ακολουθουντες τω αρνιω οπου εαν υπαγη ουτοι υπο ιυ̅ ηγορασθησαν απο των ανων̅ απαρχη τω θω̅ και τω αρνιω 14,5 και ουχ ευρεθη εν τω στοματι αυτων ψευδος αμωμοι γαρ εισι(ν) 14,6 και ειδον αγγελον πετομενον εν μεσουρανηματι εχοντα ευαγγελιον αιωνιον ευαγγελισαι τους καθημενους επι της γης και επι παν εθνος και φυλην και γλωσσαν και λαον 14,7 λεγων εν φωνη μεγαλη φοβηθητε τον κν̅ και δοτε αυτω δοξαν οτι ηλθεν η ωρα της κρισεως αυτου και προσκυνησατε αυτον τον ποιησαντα τον ουνον̅ και την γην και την θαλασσαν και πηγας υδατων 14,8 και αλλος δευτερος αγγελος ηκολουθησε(ν) λεγων επεσε(ν) βαβυλων η μεγαλη εκ του οινου του θυμου της πορνειας ταυτης πεποτικε(ν) παντα τα εθνη 14,9 και αλλος αγγελος τριτος ηκολουθησεν αυτοις λεγων εν φωνη μεγαλη ει τις προσκυνει το θηριον και την εικονα αυτου και λαμβανει χαραγμα επι του μετωπου αυτου η επι την χειρα αυτου 14,10 και αυτος πιεται εκ του οινου του θυμου του θυ̅ του κεκερασμενου ακρατου εν τω ποτηριω της οργης αυτου και βασανισθησεται εν πυρι και θειω ενωπιον των αγιων αγγελων και ενωπιον του αρνιου 14,11 και ο καπνος του βασανισμου αυτων εις αιωνας αιωνων αναβαινει και ουκ εχουσιν αναπαυσιν ημερας και νυκτος οι προσκυνουντες το θηριον και την εικονα αυτου και ει τις λαμβανει το χαραγμα του ονοματος αυτου 14,12 ωδε η υπομονη των αγιων εστιν οι τηρουντες τας εντολας του θυ̅ και την πιστιν ιυ̅ 14,13 και ηκουσα φωνης εκ του ουνου̅ λεγουσης γραψον μακαριοι οι νεκροι οι εν κω̅ αποθνησκοντες απαρτι λεγει ναι το πνα̅ ινα αναπαυσωνται εκ των κοπων αυτων τα δε εργα αυτων ακολουθει μετ αυτων 14,14 και ειδον και ιδου νεφελη λευκη και επι την νεφελην καθημενον ομοιον υν̅ ανου̅ εχων επι της κεφαλης αυτου στεφανον χρυσουν και εν τη χειρι αυτου δρεπανον οξυ 14,15 και αλλος αγγελος εξηλθεν εκ του ναου κραζων εν φωνη μεγαλη τω καθημενω επι της νεφελης πεμψον το δρεπανον σου και θερισον οτι ηλθεν η ωρα θερισαι οτι εξηρανθη ο θερισμος της γης 14,16 και εβαλεν ο καθημενος επι τη νεφελη το δρεπανον αυτου επι την γην και εθερισθη η γη 14,17 και αλλος αγγελος εξηλθεν εκ του ναου του εν τω ουνω̅ εχων και αυτος δρεπανον οξυ 14,18 και αλλος αγγελος εξηλθεν εκ του θυσιαστηριου εχων εξουσιαν επι του πυρος και εφωνησεν [εν] κραυγη μεγαλη τω εχοντι το δρεπανον το οξυ λεγων πεμψον σου το δρεπανον το οξυ και τρυγησον τους βοτρυας της αμπελου της γης οτι ηκμασεν η σταφυλη της γης 14,19 και εξεβαλεν ο αγγελος το δρεπανον αυτου εις την γην και ετρυγησε(ν) την αμπελον της γης και εβαλεν εις την ληνον του θυμου του θυ̅ τον μεγαν 14,20 και επατηθη η ληνος εξωθεν της πολεως και εξηλθεν αιμα εκ της ληνου αχρι των χαλινων των ιππων απο σταδιων αχ̅ 15,1 και ειδον αλλο σημειον εν τω ουνω̅ μεγα και θαυμαστον αγγελους επτα εχοντας πληγας επτα τας εσχατας οτι εν αυταις ετελεσθη ο θυμος του θυ̅ 15,2 και ειδον ως θαλασσαν υαλινην μεμιγμενην πυρι και τους νικωντας εκ της εικονος και εκ του θηριου αυτου και εκ του αριθμου του ονοματος αυτου εστωτας επι την θαλασσαν την υαλινην εχοντας τας κιθαρας του θυ̅ 15,3 και αδουσι(ν) την ωδην μωυσεως/μωυσεος δουλου του θυ̅ και την ωδην του αρνιου λεγοντες μεγαλα και θαυμαστα τα εργα σου κε̅ ο θς̅ ο παντοκρατωρ δικαιαι και αληθιναι αι οδοι σου ο βασιλευς των εθνων 15,4 τις ου μη φοβηθη σε κε̅ και δοξασει/δοξαση το ονομα σου οτι μονος αγιος οτι παντες ηξουσι(ν) και προσκυνησουσιν ενωπιον σου οτι τα δικαιωματα σου εφανερωθησαν 15,5 και μετα ταυτα ειδον και ηνοιγη ο ναος της σκηνης του μαρτυριου εν τω ουνω̅ 15,6 και εξηλθον οι επτα αγγελοι οι εχοντες τας επτα πληγας οι ησαν ενδεδυμενοι λινον καθαρον λαμπρον και περιεζωσμενοι περι τα στηθη ζωνας χρυσας 15,7 και εν εκ των τεσσαρων ζωων εδωκε(ν) τοις επτα αγγελοις επτα φιαλας χρυσας γεμουσας του θυμου του θυ̅ του ζωντος εις τους αιωνας των αιωνων 15,8 και εγεμισθη ο ναος εκ του καπνου εκ της δοξης του θυ̅ και εκ της δυναμεως αυτου και ουδεις εδυνατο εισελθειν εις τον ναον αχρι τελεσθωσιν αι επτα πληγαι των επτα αγγελων 16,1 και ηκουσα μεγαλης φωνης λεγουσης τοις επτα αγγελοις υπαγετε και εκχεατε τας επτα φιαλας του θυμου του θυ̅ εις την γην 16,2 και απηλθεν ο πρωτος και εξεχεε(ν) την φιαλην αυτου εις την γην και εγενετο ελκος κακον και πονηρον επι τους ανους̅ τους εχοντας το χαραγμα του θηριου και τους προσκυνουντας τη εικονι αυτου 16,3 και ο δευτερος αγγελος εξεχεε(ν) την φιαλην αυτου εις την θαλασσαν και εγενετο αιμα ως νεκρου και πασα ψυχη απεθανεν εν τη θαλασση 16,4 και ο τριτος εξεχεε(ν) την φιαλην αυτου εις τους ποταμους και εις τας πηγας των υδατων και εγενετο αιμα 6,5 και ηκουσα του αγγελου των υδατων λεγοντος δικαιος ει ο ων και ος ην οσιος οτι ταυτα εκρινας 16,6 οτι αιμα αγιων και προφητων εξεχεαν και αιμα αυτοις εδωκας πιειν αξιοι εισι(ν) 16,7 και ηκουσα του θυσιαστηριου λεγοντος ναι κε̅ ο θς̅ ο παντοκρατωρ αληθιναι και δικαιαι αι κρισεις σου 16,8 και ο τεταρτος εξεχεε(ν) την φιαλην αυτου επι τον ηλιον και εδοθη αυτω καυματισαι εν πυρι τους ανους̅ 16,9 και εκαυματισθησαν οι ανοι̅ καυμα μεγα και εβλασφημησαν οι ανοι̅ το ονομα του θυ̅ του εχοντος εξουσιαν επι τας πληγας ταυτας και ου μετενοησαν δουναι αυτω δοξαν 16,10 και ο πεμπτος εξεχεε(ν) την φιαλην αυτου επι τον θρονον του θηριου και εγενετο η βασιλεια αυτου εσκοτωμενη και εμασ[σ]ωντο τας γλωσσας αυτων εκ του πονου 16,11 και εβλασφημησαν τον θν̅ του ουνου̅ εκ των πονων αυτων και εκ των ελκων αυτων και ου μετενοησαν εκ των εργων αυτων 16,12 και ο εκτος εξεχεε(ν) αυτου την φιαλην επι τον ποταμον τον μεγαν ευφρατην και εξηρανθη το υδωρ αυτου ινα ετοιμασθη η οδος των βασιλεων των απο ανατολης ηλιου 16,13 και ειδον εκ του στοματος του δρακοντος και εκ του στοματος του θηριου και εκ του στοματος του ψευδοπροφητου πνευματα ακαθαρτα τρια ως βατραχοι 16,14 εισι(ν) γαρ πνευματα δαιμονιων ποιουντα σημεια α εκπορευεται επι τους βασιλεις της οικουμενης ολης συναγαγειν αυτους εις τον πολεμον της ημερας εκεινης της μεγαλης του θυ̅ του παντοκρατορος 16,15 ιδου ερχομαι ως κλεπτης μακαριος ο γρηγορων και τηρων τα ιματια αυτου ινα μη γυμνος περιπατη και βλεπωσι(ν) την ασχημοσυνην αυτου 16,16 και συνηγαγεν αυτους εις τον τοπον τον καλουμενον εβραιστι μαγεδων 16,17 και ο εβδομος εξεχεε(ν) την φιαλην αυτου επι τον αερα και εξηλθε(ν) φωνη μεγαλη απο του ναου του ουνου̅ απο του θρονου λεγουσα γεγονε(ν) 16,18 και εγενοντο αστραπαι και βρονται και φωναι και σεισμος μεγας οιος ουκ εγενετο αφ ου οι ανοι̅ εγενοντο επι της γης τηλικουτος σεισμος ουτω μεγας 16,19 και εγενετο η πολις η μεγαλη εις τρια μερη και αι πολεις των εθνων επεσον/επεσαν και βαβυλων η μεγαλη εμνησθη ενωπιον του θυ̅ δουναι αυτη το ποτηριον του οινου του θυμου της οργης αυτου 16,20 και πασα νησος εφυγε(ν) και ορη ουχ ευρεθησαν 16,21 και χαλαζα μεγαλη ως ταλαντιαια καταβαινει εκ του ουνου̅ επι τους ανους̅ και εβλασφημησαν οι ανοι̅ τον θν̅ εκ της πληγης της χαλαζης οτι μεγαλη εστιν η πληγη αυτη[ς] σφοδρα 17,1 και ηλθεν εις εκ των επτα αγγελων των εχοντων τας επτα φιαλας και ελαλησε(ν) μετ εμου λεγων δευρο δειξω σοι το κριμα της πορνης της μεγαλης της καθημενης επι των υδατων των πολλων 17,2 μεθ ης επορνευσαν οι βασιλεις της γης και εμεθυσθησαν οι κατοικουντες την γην εκ του οινου της πορνειας αυτης 17,3 και απηνεγκε(ν) με εις ερημον πνι̅ και ειδον γυναικα καθημενην επι θηριον το κοκκινον γεμον ονοματα βλασφημιας εχον κεφαλας επτα και κερατα δεκα 17,4 και η γυνη ην περιβεβλημενη πορφυρουν και κοκκινον κεχρυσωμενη χρυσιω και λιθω τιμιω και μαργαριταις εχουσα ποτηριον χρυσουν εν τη χειρι αυτης γεμον βδελυγματων και τα ακαθαρτα της πορνειας της γης 17,5 και επι το μετωπον αυτης ονομα γεγραμμενον μυστηριον βαβυλων η μεγαλη η μηρ̅ των πορνων και των βδελυγματων της γης 17,6 και ειδον την γυναικα μεθυουσαν του αιματος των αγιων εκ του αιματος των μαρτυρων ιυ̅ και εθαυμασα ιδων αυτην θαυμα μεγα 17,7 και ειπε(ν) μοι ο αγγελος διατι εθαυμασας εγω ερω σοι το μυστηριον της γυναικος και του θηριου του βασταζοντος αυτην του εχοντος τας επτα κεφαλας και τα δεκα κερατα 17,8 το θηριον ο ειδες ην και ουκ εστι(ν) και μελλει αναβαινειν εκ της αβυσσου και εις απωλειαν υπαγειν και θαυμασονται οι κατοικουντες την γην ων ου γεγραπται το ονομα επι του βιβλιου της ζωης απο καταβολης κοσμου βλεποντων οτι ην το θηριον και ουκ εστι(ν) και παρεσται 17,9 ωδε ο νους ο εχων σοφιαν αι επτα κεφαλαι επτα ορη εισιν οπου η γυνη καθηται επ αυτων και βασιλεις εισιν επτα 17,10 οι πεντε επεσαν/επεσον ο εις εστιν ο αλλος ουπω ηλθε(ν) και οταν ελθη ολιγον δει αυτον μειναι 17,11 και το θηριον ο ην και ουκ εστι(ν) και ουτος ογδοος εστι(ν) και εκ των επτα εστι(ν) και εις απωλειαν υπαγει 17,12 και τα δεκα κερατα α ειδες δεκα βασιλεις εισιν οιτινες βασιλειαν ουπω ελαβον αλλ εξουσιαν ως βασιλεις μιαν ωραν λαμβανουσι(ν) μετα του θηριου 17,13 ουτοι μιαν εχουσι γνωμην και την δυναμιν και εξουσιαν αυτων τω θηριω διδοασιν 17,14 ουτοι μετα του αρνιου πολεμησουσι(ν) και το αρνιον νικησει αυτους οτι κς̅ κυριων εστι(ν) και βασιλευς βασιλεων και οι μετ αυτου κλητοι και εκλεκτοι και πιστοι 17,15 και λεγει μοι τα υδατα α ειδες ου η πορνη καθηται λαοι και οχλοι εισι(ν) και εθνη και γλωσσαι 17,16 και τα δεκα κερατα α ειδες και το θηριον ουτοι μισησουσι(ν) την πορνην και ηρημωμενην ποιησουσιν αυτην και γυμνην ποιησουσιν αυτην και τας σαρκας αυτης φαγονται και αυτην κατακαυσουσιν εν πυρι 17,17 ο γαρ θς̅ εδωκεν εις τας καρδιας αυτων ποιησαι την γνωμην αυτου και ποιησαι γνωμην μιαν και δουναι την βασιλειαν αυτων τω θηριω αχρι τελεσθωσιν οι λογοι του θυ̅ 17,18 και η γυνη ην ειδες εστιν η πολις η μεγαλη η εχουσα βασιλειαν επι των βασιλεων επι της γης 18,1 μετα ταυτα ειδον αλλον αγγελον καταβαινοντα εκ του ουνου̅ εχοντα εξουσιαν μεγαλην και η γη εφωτισθη εκ της δοξης αυτου 18,2 και εκραξεν ισχυρα φωνη λεγων επεσε(ν) βαβυλων η μεγαλη και εγενετο κατοικητηριον δαιμονων και φυλακη παντος πνευματος ακαθαρτου και φυλακη παντος ορνεου ακαθαρτου και μεμισημενου 18,3 οτι εκ του οινου του θυμου της πορνειας αυτης πεπτωκασι(ν) παντα τα εθνη και οι βασιλεις της γης μετ αυτης επορνευσαν και οι εμποροι της γης εκ της δυναμεως του στρηνους αυτης επλουτησαν 18,4 και ηκουσα αλλην φωνην εκ του ουνου̅ λεγουσαν εξελθε εξ αυτης ο λαος μου ινα μη συγκοινωνησητε ταις αμαρτιαις αυτης και εκ των πληγων αυτης ινα μη λαβητε 18,5 οτι εκολληθησαν αυτης αι αμαρτιαι αχρι του ουνου̅ και εμνημονευσεν αυτης ο θς̅ τα αδικηματα αυτης 18,6 αποδοτε αυτη ως και αυτη απεδωκε(ν) και διπλωσατε τα διπλα ως και αυτη και κατα τα εργα αυτης εν τω ποτηριω αυτης ω εκερασε(ν) κερασατε αυτη διπλουν 18,7 οσα εδοξασεν αυτην και εστρηνιασε(ν) τοσουτον δοτε αυτη βασανισμον και πενθος οτι εν τη καρδια αυτης λεγει οτι καθως βασιλισσα και χηρα ουκ ειμι και πενθος ου μη ιδω 18,8 διατουτο εν μια ημερα ηξουσιν αι πληγαι αυτης θανατος πενθος και λιμος και εν πυρι κατακαυθησεται οτι ισχυρος κς̅ ο θς̅ ο κρινας αυτην 18,9 και κλαυσουσι(ν) και κοψονται επ αυτην οι βασιλεις της γης οι μετ αυτης πορνευσαντες και στρηνιασαντες οταν βλεπωσι(ν) τον καπνον της πυρωσεως αυτης 18,10 απομακροθεν εστηκοτες δια τον φοβον του βασανισμου αυτης λεγοντες ουαι ουαι η πολις η μεγαλη βαβυλων η πολις η ισχυρα οτι μια ωρα ηλθεν η κρισις σου 18,11 και οι εμποροι της γης κλαυσουσι(ν) και πενθησουσιν επ αυτη οτι τον γομον αυτων ουδεις αγοραζει ουκετι 18,12 γομον χρυσου και αργυρου και λιθου τιμιου και μαργαριτου και βυσσινου και πορφυρου και σηρικου και κοκκινου και παν ξυλον θυινον και παν σκευος ελεφαντινον και παν σκευος εκ ξυλου τιμιωτατου και χαλκου και σιδηρου και μαρμαρου 18,13 και κιν[ν]αμωμου και θυμιαματα και μυρον και λιβανον και ελαιον και σεμιδαλιν και σιτον και προβατα και κτηνη και ιππων και ραιδων και σωματων και ψυχας ανων̅ 18,14 και η οπωρα της επιθυμιας της ψυχης σου απηλθεν απο σου και παντα τα λιπαρα και τα λαμπρα απωλετο απο σου και ουκετι αυτα ου μη ευρης 18,15 οι εμποροι τουτων οι πλουτησαντες απ αυτης απο μακροθεν στησονται δια τον φοβον του βασανισμου αυτης και κλαιοντες και πενθουντες 18,16 λεγοντες ουαι η πολις η μεγαλη η περιβεβλημενη βυσσον και πορφυρουν και κοκκινον και κεχρυσωμενη χρυσιω και λιθω τιμιω και μαργαριταις 18,17 οτι μια ωρα ηρημωθη ο τοσουτος πλουτος και πας κυβερνητης και πας ο επι τοπον πλεων και ναυται και οσοι την θαλασσαν εργαζονται απο μακροθεν εστησαν 18,18 και εκραζον βλεποντες τον καπνον της πυρωσεως αυτης λεγοντες τις ομοια τη πολει τη μεγαλη 18,19 και εβαλον χουν επι τας κεφαλας αυτων και εκραζον κλαιοντες και πενθουντες και λεγοντες ουαι ουαι η πολις η μεγαλη εν η επλουτησαν παντες οι εχοντες τα πλοια εν τη θαλασση εκ της τιμιοτητος αυτης οτι μια ωρα ηρημωθη 18,20 ευφραινου επ αυτη ουνε̅ και οι αγιοι και οι αποστολοι και οι προφηται οτι εκρινεν ο θς̅ το κριμα υμων εξ αυτης 18,21 και ηρεν εις αγγελος ισχυρος λιθον ως μυλον μεγαν και εβαλεν εις την θαλασσαν λεγων ουτως ορμηματι βληθησεται βαβυλων η μεγαλη πολις και ου μη ευρεθη ετι 18,22 και φωνη κιθαρωδων και μουσικων και αυλητων και σαλπιστων ου μη ακουσθη εν σοι ετι και πας τεχνιτης πασης τεχνης ου μη ευρεθη εν σοι ετι και φωνη μυλου ου μη ακουσθη εν σοι ετι 18,23 και φως λυχνου ου μη φανη εν σοι ετι και φωνη νυμφιου και νυμφης ου μη ακουσθη εν σοι ετι οι εμποροι σου ησαν οι μεγιστανες της γης οτι εν τη φαρμακεια σου επλανηθησαν παντα τα εθνη 18,24 και εν αυτη αιματα προφητων και αγιων ευρεθη και παντων των εσφαγμενων επι της γης 19,1 μετα ταυτα ηκουσα ως φωνην μεγαλην οχλου πολλου εν τω ουνω̅ λεγοντων αλληλουια η σρια̅ και η δυναμις και η δοξα του θυ̅ ημων 19,2 οτι αληθιναι και δικαιαι αι κρισεις αυτου οτι εκρινε(ν) την πορνην την μεγαλην ητις διεφθειρε(ν) την γην εν τη πορνεια αυτης και εξεδικησε(ν) το αιμα των δουλων αυτου εκ χειρος αυτης 19,3 και δευτερον ειρηκεν αλληλουια και ο καπνος αυτης αναβαινει εις τους αιωνας των αιωνων 19,4 και επεσον οι πρεσβυτεροι οι κδ̅/εικοσιτεσσαρες και τα τεσσαρα ζωα και προσεκυνησαν τω θω̅ τω καθημενω επι τω θρονω λεγοντες αμην αλληλουια 19,5 και φωνη απο του θρονου εξηλθε(ν) λεγουσα αινειτε τον θν̅ ημων παντες οι δουλοι αυτου και οι φοβουμενοι αυτον οι μικροι και οι μεγαλοι 19,6 και ηκουσα ως φωνην οχλου πολλου και ως φωνην υδατων πολλων και ως φωνην βροντων ισχυρων λεγοντες αλληλουια οτι εβασιλευσε(ν) κς̅ ο θς̅ ημων ο παντοκρατωρ 19,7 χαιρωμεν και αγαλλιωμεθα και δωμεν την δοξαν αυτω οτι ηλθεν ο γαμος του αρνιου και η γυνη αυτου ητοιμασεν εαυτην 19,8 και εδοθη αυτη ινα περιβαληται βυσσινον λαμπρον και καθαρον το γαρ βυσσινον τα δικαιωματα των αγιων εστι(ν) 19,9 και λεγει μοι γραψον μακαριοι οι εις το[ν] δειπνον του γαμου του αρνιου κεκλημενοι και λεγει μοι ουτοι οι λογοι αληθινοι του θυ̅ εισι(ν) 19,10 και επεσα εμπροσθεν των ποδων αυτου προσκυνησαι αυτω και λεγει μοι ορα μη συνδουλος σου ειμι και των αδελφων σου των εχοντων την μαρτυριαν ιυ̅ τω θω̅ προσκυνησον η γαρ μαρτυρια του ιυ̅ εστι(ν) το πνα̅ της προφητειας 19,11 και ειδον τον ουνον̅ ανεωγμενον και ιδου ιππος λευκος και ο καθημενος επ αυτον καλουμενος πιστος και αληθινος και εν δικαιοσυνη κρινει και πολεμει 19,12 οι δε οφθαλμοι αυτου φλοξ πυρος και επι την κεφαλην αυτου διαδηματα πολλα εχων ονοματα γεγραμμενα και ονομα γεγραμμενον ο ουδεις οιδεν ει μη αυτος 19,13 και περιβεβλημενος ιματιον βεβαμμενον αιματι και κεκληται το ονομα αυτου ο λογος του θυ̅ 19,14 και τα στρατευματα τα εν τω ουνω̅ ηκολουθει αυτω επι ιπποις λευκοις ενδεδυμενοι βυσσινον λευκον καθαρον 19,15 και εκ του στοματος αυτου εκπορευεται ρομφαια διστομος οξεια ινα εν αυτη παταξη τα εθνη και αυτος ποιμανει αυτους εν ραβδω σιδηρα και αυτος πατει την ληνον του οινου του θυμου της οργης του θυ̅ του παντοκρατορος 19,16 και εχει επι το ιματιον και επι τον μηρον αυτου ονομα γεγραμμενον βασιλευς βασιλεων και κς̅ κυριων 19,17 και ειδον αγγελον εστωτα εν τω ηλιω και εκραξεν εν φωνη μεγαλη λεγων πασι(ν) τοις ορνεοις τοις πετομενοις εν μεσουρανηματι δευτε συναχθητε εις το δειπνον το μεγα του θυ̅ 19,18 ινα φαγητε σαρκας βασιλεων και σαρκας χιλιαρχων και σαρκας ισχυρων και σαρκας ιππων και των καθημενων επ αυτων και σαρκας παντων ελευθερων τε και δουλων και μικρων τε και μεγαλων 19,19 και ειδον το θηριον και τους βασιλεις της γης και τα στρατευματα αυτων συνηγμενα ποιησαι τον πολεμον μετα του καθημενου επι του ιππου και μετα του στρατευματος αυτου 19,20 και επιασθη το θηριον και ο μετ αυτου ψευδοπροφητης ο ποιησας τα σημεια ενωπιον αυτου εν οις επλανησε(ν) τους λαβοντας το χαραγμα του θηριου και τους προσκυνουντας τη εικονι αυτου ζωντες εβληθησαν οι δυο εις την λιμνην του πυρος την καιομενην εν θειω 19,21 και οι λοιποι απεκτανθησαν εν τη ρομφαια του καθημενου επι του ιππου τη εξελθουση εκ του στοματος αυτου και παντα τα ορνεα εχορτασθησαν εκ των σαρκων αυτων 20,1 και ειδον αγγελον καταβαινοντα εκ του ουνου̅ εχοντα την κλειν της αβυσσου και αλυσιν μεγαλην επι την χειρα αυτου 20,2 και εκρατησε(ν) τον δρακοντα τον οφιν τον αρχαιον ος εστι(ν) διαβολος και [ο] σατανας ο πλανων την οικουμενην ολην και εδησεν αυτον χιλια ετη 20,3 και εβαλεν αυτον εις την αβυσσον και εκλεισε(ν) και εσφραγισεν επανω αυτου ινα μη πλανα ετι τα εθνη αχρι τελεσθη τα χιλια ετη μετα ταυτα δει λυθηναι αυτον μικρον χρονον 20,4 και ειδον θρονους και εκαθισαν επ αυτους και κριμα εδοθη αυτοις και τας ψυχας των πεπελεκισμενων δια την μαρτυριαν ιυ̅ και δια τον λογον του θυ̅ και οιτινες ου προσεκυνησαν το θηριον ουδε την εικονα αυτου και ουκ ελαβον το χαραγμα επι το μετωπον και επι την χειρα αυτων και εζησαν και εβασιλευσαν μετα του χυ̅ τα χιλια ετη 20,5 αυτη η αναστασις η πρωτη 20,6 μακαριος και αγιος ο εχων μερος εν τη αναστασει τη πρωτη επι τουτων ο δευτερος θανατος ουκ εχει εξουσιαν αλλ εσονται ιερεις του θυ̅ και του χυ̅ και βασιλευσουσι(ν) μετα ταυτα χιλια ετη 20,7 και μετα τα χιλια ετη λυθησεται ο σατανας εκ της φυλακης αυτου 20,8 και εξελευσεται πλανησαι τα εθνη τα εν ταις τεσσαρσι(ν) γωνιαις της γης τον γωγ και τον μαγωγ συναγαγειν αυτους εις τον πολεμον ων ο αριθμος αυτων ωσει/ως η αμμος της θαλασσης 20,9 και ανεβησαν επι το πλατος της γης και εκυκλευσαν την παρεμβολην των αγιων και την πολιν την ηγαπημενην και κατεβη πυρ εκ του ουνου̅ απο του θυ̅ και κατεφαγεν αυτους 20,10 και ο διαβολος ο πλανων αυτους εβληθη εις την λιμνην του πυρος και θειου οπου και το θηριον και ο ψευδοπροφητης και βασανισθησονται ημερας και νυκτος εις τους αιωνας των αιωνων 20,11 και ειδον θρονον μεγαν λευκον και τον καθημενον επ αυτον ου απο προσωπου εφυγεν η γη και ο ουνος̅ και τοπος ουχ ευρεθη αυτοις 20,12 και ειδον τους νεκρους εστωτας ενωπιον του θρονου και βιβλια ηνοιξαν και αλλο βιβλιον ηνεωχθη ο εστι(ν) της ζωης και εκριθησαν οι νεκροι εκ των γεγραμμενων εν τοις βιβλιοις κατα τα εργα αυτων 20,13 και εδωκεν η θαλασσα τους νεκρους τους εν αυτη και ο θανατος και ο αδης εδωκαν τους νεκρους τους εν αυτοις και εκριθησαν εκαστος κατα τα εργα αυτου 20,14 και ο θανατος και ο αδης εβληθησαν εις την λιμνην του πυρος ουτος ο θανατος ο δευτερος εστιν η λιμνη του πυρος 20,15 και ει τις ουχ ευρεθη εν τω βιβλιω της ζωης γεγραμμενος εβληθη εις την λιμνην του πυρος 21,1 και ειδον ουνον̅ καινον και γην καινην ο γαρ πρωτος ουνος̅ και η πρωτη γη απηλθον και η θαλασσα ουκ εστιν ετι 21,2 και την πολιν την αγιαν ιλημ̅ καινην ειδον καταβαινουσαν εκ του ουνου̅ απο του θυ̅ ητοιμασμενην ως νυμφην κεκοσμημενην τω ανδρι αυτης 21,3 και ηκουσα φωνης μεγαλης εκ του ουνου̅ λεγουσης ιδου η σκηνη του θυ̅ μετα των ανων̅ και σκηνωσει μετ αυτων και αυτοι λαος αυτου εσονται και αυτος ο θς̅ μετ αυτων εσται 21,4 και εξαλειψει απ αυτων παν δακρυον απο των οφθαλμων αυτων και ο θανατος ουκ εσται ετι ουτε πενθος ουτε κραυγη ουτε πονος ουκ εσται ετι οτι τα πρωτα απηλθεν 21,5 ειπεν ο καθημενος επι τω θρονω ιδου παντα καινα ποιω και λεγει γραψον οτι ουτοι οι λογοι πιστοι και αληθινοι του θυ̅ εισι(ν) 21,6 και ειπε(ν) μοι γεγονα το αλφα και το ω̅ και η αρχη και το τελος εγω τω διψωντι δωσω αυτω εκ της πηγης του υδατος της ζωης δωρεαν 21,7 ο νικων δωσω αυτω ταυτα και εσομαι αυτω θς̅ και αυτος εσται μοι υιος 21,8 τοις δε δειλοις και απιστοις και αμαρτωλοις και εβδελυγμενοις και φονευσι(ν) και πορνοις και φαρμακοις και ειδωλολατραις και πασι(ν) τοις ψευδεσι(ν) το μερος αυτων εν τη λιμνη τη καιομενη πυρι και θειω ο εστιν ο θανατος ο δευτερος 21,9 και ηλθεν εις εκ των επτα αγγελων των εχοντων τας επτα φιαλας γεμουσας επτα πληγων των εσχατων και ελαλησε(ν) μετ εμου λεγων δευρο δειξω σοι την γυναικα την νυμφην του αρνιου 21,10 και απηνεγκε(ν) με εν πνι̅ επ ορος μεγα και υψηλον και εδειξε(ν) μοι την πολιν την αγιαν ιλημ̅ καταβαινουσαν εκ του ουνου̅ εκ του θυ̅ 21,11 εχουσαν την δοξαν του θυ̅ ο φωστηρ αυτης ομοιος λιθω τιμιωτατω ως λιθω ιασπιδι κρυσταλ[λ]ιζοντι 21,12 εχουσα τειχος μεγα και υψηλον εχουσα πυλωνας δωδεκα και επι τοις πυλωσιν αγγελους δεκαδυο και ονοματα επιγεγραμμενα α εστιν ονοματα των δωδεκα φυλων υιων ιηλ̅ 21,13 απο ανατολων πυλωνες τρεις και απο βορρα πυλωνες τρεις και απο νοτου πυλωνες τρεις και απο δυσμων πυλωνες τρεις 21,14 και το τειχος της πολεως εχον θεμελιους δωδεκα/ιβ̅ και επ αυτων δωδεκα ονοματα των δωδεκα αποστολων του αρνιου 21,15 και ο λαλων μετ εμου ειχε(ν) μετρον καλαμον χρυσουν ινα μετρηση την πολιν και τους πυλωνας αυτης 21,16 και η πολις τετραγωνος κειται και το μηκος αυτης οσον το πλατος και εμετρησε(ν) την πολιν τω καλαμω επι σταδιους δεκαδυο χιλιαδων δωδεκα το μηκος και το πλατος και το υψος αυτης ισα εστι(ν) 21,17 και το τειχος αυτης ρμδ̅ πηχων μετρον ανου̅ ο εστιν αγγελου 21,18 και ην η ενδομησις του τειχους αυτης ιασπις και η πολις χρυσιον καθαρον ομοιον υαλω καθαρω 21,19 οι θεμελιοι του τειχους της πολεως παντι λιθω τιμιω κεκοσμημενοι ο θεμελιος ο πρωτος ιασπις ο δευτερος σαπφειρος ο τριτος χαλκηδων ο τεταρτος σμαραγδος 21,20 ο πεμπτος σαρδονυξ ο εκτος σαρδιον ο εβδομος χρυσολιθος ο ογδοος βηρυλλος ο ενατος τοπαζιον ο δεκατος χρυσοπ[ρ]ασος ο ενδεκατος υακινθος ο δωδεκατος αμεθυσ[τ]ος 21,21 και οι δωδεκα πυλωνες δωδεκα μαργαριται ανα εις εκαστος των πυλωνων ην εξ ενος μαργαριτου και η πλατεια της πολεως χρυσιον καθαρον ως υελος διαυγης 21,22 και ναον ουκ ειδον εν αυτη ο γαρ κς̅ ο θς̅ ο παντοκρατωρ ναος αυτης εστι(ν) και το αρνιον 21,23 και η πολις ου χρειαν εχει του ηλιου ουδε της σεληνης ινα φαινωσιν αυτη γαρ η δοξα του θυ̅ εφωτισεν αυτην και ο λυχνος αυτης το αρνιον 21,24 και περιπατησουσι(ν) τα εθνη δια του φωτος αυτης και οι βασιλεις της γης φερουσιν αυτω δοξαν και τιμην των εθνων εις αυτην 21,25 και οι πυλωνες αυτης ου μη κλεισθωσιν ημερας νυξ γαρ ουκ εσται εκει 21,26 και οισουσι(ν) την δοξαν και την τιμην των εθνων εις αυτην ινα εισελθωσι(ν) 21,27 και ου μη εισελθη εις αυτην παν κοινον και ο ποιων βδελυγμα και ψευδος ει μη οι γεγραμμενοι εν τω βιβλιω της ζωης του αρνιου 22,1 και εδειξε(ν) μοι ποταμον υδατος ζωης λαμπρον ως κρυσταλλον εκπορευομενον εκ του θρονου του θυ̅ και του αρνιου 22,2 εν μεσω της πλατειας αυτης και του ποταμου εντευθεν και εκειθεν ξυλον ζωης ποιουν καρπους δωδεκα κατα μηνα αποδιδους εκαστον/εκαστος τον καρπον αυτου και τα φυλλα του ξυλου εις θεραπειαν των εθνων 22,3 και παν καταθεμα ουκ εσται ετι και ο θρονος του θυ̅ και του αρνιου εν αυτη εσται και οι δουλοι αυτου λατρευ[σ]ουσιν αυτω 22,4 και οψονται το προσωπον αυτου και το ονομα αυτου επι των μετωπων αυτων 22,5 και νυξ ουκ εσται και ου χρεια λυχνου και φωτος οτι κς̅ ο θς̅ φωτιει αυτους και βασιλευσουσιν εις τους αιωνας των αιωνων 22,6 και λεγει μοι ουτοι οι λογοι πιστοι και αληθινοι και κς̅ ο θς̅ των πνευματων των προφητων απεστειλε(ν) τον αγγελον αυτου α δει γενεσθαι εν ταχει 22,7 και ιδου ερχομαι ταχυ μακαριος ο τηρων τους λογους της προφητειας του βιβλιου τουτου 22,8 καγω ιωαννης ο ακουων και βλεπων ταυτα και οτε ηκουσα και οτε ειδον επεσον προσκυνησαι εμπροσθεν των ποδων του αγγελου του δεικνυ[ο]ντος μοι ταυτα 22,9 και λεγει μοι ορα μη συνδουλος σου ειμι και των αδελφων σου των προφητων και των τηρουντων τους λογους του βιβλιου τουτου τω θω̅ προσκυνησον 22,10 και λεγει μοι μη σφραγισης τους λογους της προφητειας του βιβλιου τουτου ο καιρος γαρ εγγυς εστιν 22,11 ο αδικων αδικησατω ετι και ο ρυπαρος ρυπαρευθητω ετι και ο δικαιος δικαιοσυνην ποιησατω ετι και ο αγιος αγιασθητω ετι 22,12 ιδου ερχομαι ταχυ και ο μισθος μου μετ εμου αποδουναι εκαστω ως το εργον εσται αυτου 22,13 εγω το αλφα και το ω̅ ο πρωτος και ο εσχατος η αρχη και το τελος 22,14 μακαριοι οι ποιουντες τας εντολας αυτου ινα εσται η εξουσια αυτων επι το ξυλον της ζωης και τοις πυλωσιν εισελθωσιν εις την πολιν 22,15 εξω οι κυνες και οι φαρμακοι και οι πορνοι και οι φονεις και οι ειδωλολατραι και πας φιλων και ποιων ψευδος 22,16 εγω ις̅ επεμψα τον αγγελον μου μαρτυρησαι υμιν ταυτα επι ταις εκκλησιαις εγω ειμι η ριζα και το γενος δαδ̅ ο αστηρ ο λαμπρος ο πρωινος 22,17 και το πνα̅ και η νυμφη λεγουσιν ερχου και ο ακουων ειπατω ερχου και ο διψων ερχεσθω ο θελων λαβετω υδωρ ζωης δωρεαν 22,18 μαρτυρω εγω παντι τω ακουοντι τους λογους της προφητειας του βιβλιου τουτου εαν τις επιθη επ αυτα επιθησαι ο θς̅ επ αυτον τας πληγας τας γεγραμμενας εν τω βιβλιω τουτω 22,19 και εαν τις αφελη απο των λογων του βιβλιου της προφητειας ταυτης αφελοι ο θς̅ το μερος αυτου απο του ξυλου της ζωης και εκ της πολεως της αγιας των γεγραμμενων εν τω βιβλιω τουτω 22,20 λεγει ο μαρτυρων ταυτα ναι ερχομαι ταχυ αμην ναι ερχου κε̅ ιυ̅ 22,21 η χαρις του κυ̅ ιυ̅ χυ̅ μετα παντων των αγιων αμην